Polityka okupacyjna III Rzeszy
Niemcy prowadzili zróżnicowaną politykę okupacyjną. Wobec narodów Europy Północnej i Zachodniej była ona stosunkowo łagodna. Natomiast wobec narodów Europy Środkowej, Wschodniej i Żydów realizowali politykę eksterminacji.
Celem Niemców było stworzenie Lebensraum – „przestrzeni życiowej" dla własnego narodu. Żydów i Słowian uważali za „podludzi", których należało częściowo wyniszczyć, a częściowo zniewolić. Te zbrodnicze działania realizowano według Generalnego Planu Wschód opracowanego przez szefa SS Heinricha Himmlera.
Ludność żydowska została umieszczona w gettach, gdzie żyła w nieludzkich warunkach. Masowych mordów dokonywały specjalne jednostki zwane Einsatzgruppen. W styczniu 1942 roku na konferencji w Wannsee przyjęto plan „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej".
💡 Warto wiedzieć! Holokaust (lub Szoah) to określenie masowej zagłady Żydów. Niemcy stworzyli specjalne obozy zagłady w Chełmie nad Nerem, Bełżcu, Sobiborze, Treblince, Majdanku i Auschwitz-Birkenau.
Postawy wobec Holokaustu były różne. Niektóre rządy współpracujące z Niemcami uczestniczyły w zagładzie Żydów (np. Vichy i Norwegia), inne odmówiły udziału (np. Dania). Osoby wydające ukrywających się Żydów nazywano szmalcownikami.