Polska pierwszych Piastów to kluczowy okres w historii Polski, który ukształtował fundamenty państwowości polskiej.
Polska pierwszych Piastów rozpoczęła się od panowania Mieszka I, który poprzez chrzest Polski w 966 roku wprowadził kraj do kręgu kultury chrześcijańskiej. Jego syn, Bolesław Chrobry, znacząco rozszerzył granice państwa i w 1025 roku został pierwszym królem Polski. Za jego panowania doszło do Zjazdu Gnieźnieńskiego w 1000 roku, podczas którego utworzono pierwsze arcybiskupstwo w Gnieźnie. Panowanie Bolesława Chrobrego charakteryzowało się również intensywną polityką zagraniczną i licznymi wojnami, które umocniły pozycję Polski w Europie.
Kolejni władcy z dynastii Piastów kontynuowali dzieło swoich poprzedników. Bolesław Śmiały prowadził aktywną politykę zagraniczną i w 1076 roku został koronowany na króla, jednak konflikt z biskupem Stanisławem doprowadził do jego wygnania. Bolesław Krzywousty zasłynął z obrony niezależności Polski i podziału kraju na dzielnice w 1138 roku, co zapoczątkowało okres rozbicia dzielnicowego. W tym czasie rozwinęła się administracja państwowa, system monetarny oraz powstały pierwsze miasta lokowane na prawie niemieckim. Polska pierwszych Piastów charakteryzowała się również rozwojem kultury, sztuki i architektury romańskiej, czego przykładem są zachowane do dziś katedry i kościoły z tamtego okresu. Okres ten położył podwaliny pod późniejszy rozwój państwa polskiego i ukształtował jego tożsamość narodową.