Państwo Polskie za czasów pierwszych Piastów to kluczowy okres w historii Polski, który ukształtował fundamenty naszej państwowości.
Polska pierwszych Piastów rozpoczęła się od rządów Mieszka I, który poprzez chrzest Polski w 966 roku wprowadził kraj do kręgu kultury chrześcijańskiej. To przełomowe wydarzenie zapoczątkowało proces chrystianizacji i rozwoju organizacji kościelnej na ziemiach polskich. Mieszko I prowadził także skuteczną politykę zagraniczną, poszerzając terytorium państwa i umacniając jego pozycję w Europie. Jego syn, Bolesław Chrobry, kontynuował dzieło ojca, doprowadzając do koronacji w 1025 roku i ustanowienia Polski królestwem.
W okresie Polska pierwszych Piastów nastąpił znaczący rozwój administracji państwowej i systemu gospodarczego. Wprowadzono system grodowy, który stanowił podstawę organizacji terytorialnej państwa. Powstały pierwsze mennice, rozpoczęto bicie własnej monety, a handel i rzemiosło przeżywały rozkwit. Najważniejsze informacje z tego okresu obejmują również rozwój kultury i sztuki, czego przykładem są pierwsze monumentalne budowle sakralne, takie jak katedra gnieźnieńska czy poznańska. System danin i posług na rzecz władcy, organizacja drużyny książęcej oraz rozwój osadnictwa przyczyniły się do wzmocnienia władzy centralnej. Szczególnie istotne było utworzenie metropolii gnieźnieńskiej w 1000 roku podczas zjazdu gnieźnieńskiego, co umocniło pozycję Polski w strukturach kościelnych i politycznych ówczesnej Europy. Pradzieje ziem polskich i początki państwa polskiego są nieodłącznie związane z dynastią Piastów, która stworzyła podwaliny pod silne, scentralizowane państwo średniowieczne.