Rozbicie dzielnicowe w Polsce to okres w historii Polski trwający od śmierci Bolesława Krzywoustego w 1138 roku do koronacji Władysława Łokietka w 1320 roku. Charakteryzował się on podziałem kraju na mniejsze księstwa, co doprowadziło do osłabienia pozycji Polski na arenie międzynarodowej.
• Rozbicie dzielnicowe rozpoczęło się po śmierci Bolesława Krzywoustego w 1138 roku.
• Najstarszy syn Bolesława, Władysław II Wygnaniec, otrzymał dzielnicę senioralną z Krakowem oraz Śląsk.
• Konrad Mazowiecki sprowadził Krzyżaków do Polski w 1226 roku, co miało dalekosiężne skutki.
• W 1241 roku doszło do najazdu Mongołów i bitwy pod Legnicą, w której zginął Henryk Pobożny.
• Skutki rozbicia dzielnicowego obejmowały utratę ziem na rzecz sąsiadów i osłabienie pozycji Polski.
