Polska za pierwszych Piastów

Alternatywny zapis:

Poznaniu 972 r. zwycięstwo pod Cedynia 992 r. śmierć Mieszka I ok. 990 r. powstanie Dagome iudex W X w. doszło do ekspansji plemienia Polan. Władzę nad nimi objął ród Piastów. W pierwszej kolejności jego przedstawiciele podporządkowali sobie Wielkopolskę i stworzyli w tym regionie sieć grodów. Około 960 r. władzę w państwie Polan objął Mieszko I. Książę kontynuował politykę ekspansji, kierując ja m.in. w stronę Pomorza Zachodniego. Doprowadziło to do konfliktu z Wieletami i margrabiami niemieckimi. Mieszko I zawarł sojusz z Czechami, czego wynikiem był chrzest księcia w 966 r. i małżeństwo z Dobrawą, Decyzja o przyjęciu chrześcijaństwa w obrządku łacińskim miala doniosłe skutki dla państwa Piastów, które znalazło się w orbicie wpływów kultury zachodniej. Wprowadzanie nowej religii odbywało się powoli i najpierw w najważniejszych grodach. Książę Polan na przełomie lat 60. i 70. X w. toczył walki z Wieletami i zbuntowanymi margrabiami niemieckimi. Korzystał z pomocy Czechów, a także cesarza Ottona I. PANOWANIE BOLESŁAWA CHROBREGO 992 r. objęcie władzy przez Bolesława Chrobrego 997 r. misja biskupa Wojciecha do Prus 1000 r. zjazd gnieźnieński 1004 1018 wojny polsko-niemieckie 1018 r. pokój w Budziszynie wyprawa kijowska 1025 r. koronacja Bolesława Chrobrego Bolesław Chrobry był władcą Polski w latach 992-1025. Tron książęcy objął po ojcu Mieszku I i szybko wygna, z kraju macochę Odę oraz przyrodnich braci. W 997 r. książę pomógł biskupowi Wojciechowi Sławnikowicowi w zorganizowaniu wyprawy misyjnej na ziemię Prusów. Po męczeńskiej śmierci, którą duchowny poniósł nawracając pogan, Bolesław wykupił jego ciało i postarał się o szybkie uznanie Wojciecha za świętego. Już w 1000r. do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie pielgrzymkę odbył cesarz Otton III. Jego spotkanie z Chrobrym nazywa sig zjazdem gnieźnieńskim. Po śmierci Ottona III Bolesław Chrobry zajął na krótko Czechy. W latach 1004-1018 toczył wojny z cesarstwem niemieckim. W 1018 r. książę wyprawił się także na Ruś. W 1025 r. kilka miesięcy przed śmiercią, Bolesław Chrobry został koronowany na króla Polski. Państwo Bolesława Chrobrego określa się mianem monarchii patrymonialnej, co oznacza, ze wladca traktowalie jak swoia wasnosc. Miał szerokie uprawnienia. Sprawował władzę ustawodawczą, sądowniczą i wykonawczą, KRYZYS MONARCHII PIASTÓW 1025 r. koronacja Mieszka II 1031 1032 rządy Bezpryma 1032 r. powrót do kraju Mieszka II 1034 r. śmierć Mieszka II 1038 r. najazd czeskiego księcia Brzetysława 1040 1058 panowanie Kazimierza Odnowiciela Władzę w Polsce po śmierci Bolesława Chrobrego objał jego syn - Mieszko II. Odbyt koronację królewską i próbował kontynuować politykę poprzednika. Jednak w 1031r. nastąpił jednoczesny najazd ze strony cesarstwa i Rusi Kijowskiej. Polski król musiał uciec do Czech. Nowym polskim władcą został starszy syn Bolesława Chrobrego - książę Bezprym. Jego rządy nie potrwały długo i w kolejnym roku Mieszko II powrócił do kraju. Nie mógł już jednak używać tytułu królewskiego. Mieszko II zmarł w 1034 r. W Polsce wybuchł wówczas bunt poddanych skierowany przeciwko władzy książęcej i Kościołowi. Kryzys wykorzystał m.in. władca Czech Brze-tystaw, który najechał polskie ziemie. W 1040 r. z pomocą cesarza do Polski powrócił Kazimierz, syn Mieszka II. Książę doprowadził do zjednoczenia ziem polskich i przeniósł stolicę kraju z Gniezna do Krakowa. Działalność władzy spowodowała, że nadano mu przydomek ,,Odnowiciel". OD BOLESŁAWA ŚMIAŁEGO DO BOLESŁAWA KRZYWOUSTEGO 1058 1079 panowanie Bolesława Śmiałego 1076 r. koronacja Bolesława Śmiałego 1079 r. śmierć biskupa krakowskiego Stanisława 1079 1102 panowanie Władysława Hermana 1107 1138 samodzielne rządy Bolesława Krzywoustego w Polsce 1109 r. wyprawa niemiecka na Polskę W latach 1058-1079 polskim władcą był Bolesław Śmiały, zwany też Szczodrym. Jego rządy odznaczały się aktywną polityka międzynarodową. Dzięki popieraniu papieża w sporze z cesarzem uzyskał zgodę na koronację królewską w 1076 r. Konflikt Bolesława Śmiałego z biskupem Stanisławem i skazanie duchownego na śmierć spowodowały bunt możnych i wygnanie króla z kraju. Polskim władcą został książę Władysław Herman, który odznaczał się biernością, a rzeczywisty wpływ na wydarzenia w państwie miał palatyn Sieciech. W 1097 r. synowie Hermana - Zbigniew i Bolesław Krzywousty - wymogli na ojcu podział państwa na trzy dzielnice. Z kolei w 1102 r. po śmierci księcia doszło do bratobójczych walk wygranych przez Krzywoustego. Sprawujący samodzielne rządy Bolesław Krzywousty stoczył z sukcesem wojnę z cesarstwem. W kolejnych latach skoncentrował się na podboju oraz chrystianizacji Pomorza Gdańskiego Zachodniego. TESTAMENT BOLESŁAWA KRZYWOUSTEGO 1138 r. śmierć Bolesława Krzywoustego 1146 r. wypędzenie Władysława Wygnańca 1157 r. hołd lenny Bolesława Kędzierzawskiego 1177 r. Kazimierz Sprawiedliwy księciem krakowskim 1194 r. śmierć Kazimierza Sprawiedliwego Bolesław Krzywousty zmarł w 1138 r. Pozostawił statut, zwany też testamentem. W dokumencie zawarto dokładne wytyczne dotyczące sposobu przejmowania władzy przez kolejnych potomków księcia oraz podział państwa na dzielnice. Głównymi zasadami statutu Krzywoustego były pryncypat i seniorat. Pryncypat oznacza, że jeden książę dzielnicowy będzie sprawował władzę nad pozostałymi. Z zasady senioratu wynikało, że będzie to najstarszy z rodu. Państwo polskie zostało podzielone na kilka dzielnic, w tym wyznaczono tez dzielnice senioralna. Pierwszym seniorem został Władysław, który po nieudanej próbie całkowitego podporządkowania sobie braci w 1146 r. został przez nich wygnany z kraju. Kryzys państwa polskiego na początku X w. przyczynił się do zmian w organizacji sit zbrojnych państwa Piastów. Zapoczątkował je Kazimierz Odnowiciel, który indywidualnie nadawał ziemię swoim wojownikom. Z czasem wykształciło się z nich rycerstwo, zyskujące coraz więcej praw uniezależniające się od władcy.