Epoki historyczne i ich charakterystyka

Epoki historyczne to umowne okresy w dziejach ludzkości, które ułatwiają zrozumienie i analizę rozwoju cywilizacji. Każda epoka charakteryzuje się specyficznymi cechami społecznymi, kulturowymi i politycznymi.

1. Starożytność (3500 r. p.n.e. - 476 r. n.e.): Rozpoczyna się od wynalezienia pisma i kończy upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego. To okres rozwoju wielkich cywilizacji starożytnych, takich jak Egipt, Grecja i Rzym.

2. Średniowiecze (476 r. - 1492 r.): Czas trwania średniowiecza w Europie to ponad tysiąc lat. Koniec średniowiecza data to rok 1492, kiedy Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę. W tym okresie rozwinął się system feudalny, a Kościół odgrywał dominującą rolę w życiu społecznym i kulturalnym.

3. Nowożytność (1492 r. - 1918 r.): Epoka ta obejmuje okres od odkrycia Ameryki do końca I wojny światowej. Charakteryzuje się rozwojem nauki, rewolucją przemysłową i formowaniem się nowoczesnych państw narodowych.

4. Współczesność (od 1918 r. do teraz): Obejmuje okres od zakończenia I wojny światowej do czasów obecnych. Charakteryzuje się szybkim postępem technologicznym, globalizacją i znaczącymi zmianami społeczno-politycznymi.

Highlight: Warto zwrócić uwagę na pojęcie "długiego wieku XIX", które obejmuje okres od 1789 r. (Rewolucja Francuska) do 1914 r. (początek I wojny światowej), podkreślając znaczenie tego stulecia dla kształtowania się nowoczesnego świata.

Example: Początek i koniec średniowiecza w Polsce mogą się nieco różnić od dat europejskich. Początek średniowiecza w Polsce często wiąże się z powstaniem państwa polskiego w X wieku, a koniec średniowiecza w Europie i Polsce przypada na schyłek XV wieku.

Źródła historyczne i ich podział

Źródła historyczne to fundamentalne narzędzia w badaniu przeszłości. Dzielą się one na dwie główne kategorie: materialne i niematerialne. Źródła historyczne materialne to namacalne pozostałości przeszłości, które możemy zobaczyć i dotknąć. Dzielą się one na pisane i niepisane.

Źródła materialne niepisane obejmują przedmioty codziennego użytku, budynki, broń, biżuterię oraz szczątki. Te artefakty dostarczają cennych informacji o życiu codziennym, technologii i kulturze materialnej danego okresu.

Źródła historyczne materialne pisane dzielą się na opisowe i normatywne. Do opisowych zaliczamy kroniki, pamiętniki, wspomnienia, biografie i listy. Źródła normatywne (aktowe) to dokumenty urzędowe, konstytucje i traktaty.

Źródła historyczne niematerialne to niematerialne ślady przeszłości, takie jak opowieści i tradycje przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie.

Highlight: Oprócz tradycyjnych źródeł, historycy korzystają również z innych rodzajów źródeł, takich jak kartograficzne (mapy, plany, makiety), statystyczne (wykresy, diagramy) oraz ikonograficzne (obrazy, karykatury, zdjęcia).

Definition: Historia to nauka o przeszłości, badająca okres od wynalezienia pisma (około 3500 lat p.n.e.) do czasów współczesnych.