Sparta i wojny z Persją
Sparta miała bardzo surową strukturę społeczną. Podbita miejscowa ludność, nazywana helotami, musiała oddawać Spartanom część swoich plonów. W mieście żyli też periojkowie, którzy zajmowali się handlem i rzemiosłem.
Życie każdego Spartanina było ściśle zorganizowane: do 7 roku życia trwało dzieciństwo, potem zaczynało się słynne "spartańskie wychowanie", które było bardzo surowe. Po 20 roku życia mężczyźni rozpoczynali służbę wojskową, a dopiero po 30 roku życia mogli prowadzić dorosłe życie. Po 60 roku mogli zakończyć służbę i uczestniczyć we władzy, zasiadając w geruzji (radzie starszych).
Ciekawostka: Grecy pokonali znacznie liczniejszych Persów dzięki specjalnemu szykowi bojowemu zwanemu falangą. Żołnierze ustawieni w kilkunastometrowe szeregi, wyposażeni w miecze, włócznie i tarcze (hoplony), tworzyli nie do przebicia mur tarcz.
Wielkim zagrożeniem dla Grecji było imperium perskie. W 499 r.p.n.e. wybuchło antyperskie powstanie w Milecie. W 490 r.p.n.e. Grecy pokonali 20-tysięczną armię króla Dariusza w bitwie pod Maratonem. Jego następca Kserkses próbował ponownie podbić Grecję, prowadząc bitwę w Termopilach w 480 r.p.n.e. Ostatecznie po greckiej wygranej w bitwie pod Salaminą, Persowie zrezygnowali z podboju Grecji.