Historia i Organizacja Zakonu Krzyżackiego w Polsce
Zakon krzyżacki w Polsce rozpoczął swoją działalność w 1226 roku, kiedy Konrad Mazowiecki zaprosił ich do pomocy w walce z pogańskimi Prusami. Książę nadał zakonowi ziemię chełmińską w lenno, co zapoczątkowało obecność Krzyżaków na ziemiach polskich. Ta decyzja miała dalekosiężne skutki dla historii Polski.
Definicja: Zakon krzyżacki był zakonem rycerskim założonym w XII wieku, początkowo jako bractwo szpitalne w Ziemi Świętej, który później przekształcił się w potężną organizację militarno-religijną.
Państwo zakonu krzyżackiego rozwijało się dynamicznie, stopniowo powiększając swoje terytorium. Po pokonaniu Prusów, Krzyżacy przejęli kontrolę nad Pomorzem Gdańskim, które wcześniej należało do Władysława Łokietka. Mimo prób rozwiązania konfliktu na drodze dyplomatycznej, napięcia między Polską a zakonem narastały.
Struktura organizacyjna zakonu była ściśle hierarchiczna. Na czele stał wielki mistrz, wybierany dożywotnio spośród braci-rycerzy. Pod jego zwierzchnictwem działało pięciu głównych dygnitarzy: wielki komtur, wielki marszałek, wielki szpitalnik, wielki szatny i wielki skarbnik.