Jesień Narodów w Europie
Jesień Narodów rozpoczęła się w 1989 roku jako fala wystąpień przeciwko systemowi komunistycznemu w krajach bloku wschodniego. Przemiany przebiegały w różnym tempie i z różną intensywnością, ale wszystkie prowadziły do demokratyzacji.
Na Węgrzech kluczową rolę odegrała opozycja, w tym partia Fidesz. Po ustąpieniu Janosa Kádára ze stanowiska lidera partii komunistycznej, w czerwcu 1989 rozpoczęły się obrady Węgierskiego Trójkątnego Stołu, których celem było przygotowanie wolnych wyborów. W październiku 1989 proklamowano Republikę Węgierską.
W Czechosłowacji początkiem przemian były manifestacje rocznicowe i protesty studentów. Na czele opozycji stanął Václav Havel, a w grudniu 1989 utworzono rząd koalicyjny.
Warto wiedzieć! Rumunia była jedynym krajem, gdzie przemiany miały charakter krwawy - dyktator Nicolae Ceaușescu próbował siłowo zatrzymać rewolucję, co doprowadziło do bratobójczych walk między funkcjonariuszami a demonstrantami.
W Bułgarii kluczową rolę odegrała grupa młodych komunistycznych reformatorów, która doprowadziła do odsunięcia od władzy Todora Żiwkowa. W styczniu 1990 podczas obrad okrągłego stołu zdecydowano o odejściu od socjalizmu, a w czerwcu odbyły się wolne wybory.
Najbardziej symbolicznym wydarzeniem Jesieni Narodów był upadek Muru Berlińskiego. W Niemczech Wschodnich władze zatajały informacje o przemianach w innych krajach, ale narastająca fala emigracji zmusiła je do ustępstw. 9/10 listopada 1989 roku otwarto granicę między NRD i RFN, co doprowadziło do spontanicznego demontażu muru berlińskiego. Proces reunifikacji (ponownego zjednoczenia) Niemiec zakończył się oficjalnie 3 października 1990 roku.