Wojny zastępcze i sojusze militarne

Obawa przed wybuchem wojny jądrowej sprawiła, że w okresie zimnej wojny nie doszło do bezpośredniego konfliktu militarnego na wielką skalę między supermocarstwami. Zamiast tego trwał intensywny wyścig zbrojeń, a napięcia między blokami znajdowały ujście w tzw. wojnach zastępczych.

Definicja: Wojny zastępcze to starcia zbrojne formalnie toczące się między innymi państwami, ale w rzeczywistości wspierane i kontrolowane przez USA i ZSRR.

Przykład: Pierwszą znaczącą wojną zastępczą była wojna koreańska, która doprowadziła do podziału Korei na komunistyczną Północ i kapitalistyczne Południe. Konflikt ten rozpoczęła Korea Północna, dążąc do narzucenia swojego systemu rządów całemu półwyspowi.

W toku zimnowojennej rywalizacji ukształtowały się dwa główne sojusze polityczno-wojskowe:

1. NATO (Organizacja Paktu Północnoatlantyckiego) - utworzona w 1949 roku, skupiająca państwa zachodnie.
2. Układ Warszawski - powołany do życia w 1955 roku, zrzeszający państwa bloku wschodniego.

Highlight: Utworzenie tych sojuszy militarnych pogłębiło podział świata na dwa przeciwstawne obozy i zintensyfikowało rywalizację między nimi.

Okres zimnej wojny charakteryzował się nie tylko napięciami politycznymi i militarnymi, ale także rywalizacją ideologiczną, gospodarczą i technologiczną między blokiem wschodnim a zachodnim. Wpłynęło to znacząco na kształt stosunków międzynarodowych w drugiej połowie XX wieku i pozostawiło trwałe ślady w historii światowej.