"Antygona" Sofoklesa to jedna z najważniejszych tragedii antycznych, która przedstawia fundamentalny konflikt między prawem boskim a prawem ludzkim.
Konflikt tragiczny w Antygonie koncentruje się wokół sporu między tytułową bohaterką a Kreonem. Antygona, kierując się prawem boskim i miłością do zmarłego brata, postanawia pochować Polinejkesa wbrew zakazowi władcy Teb. Kreon, reprezentujący prawo państwowe, wydaje zakaz pochówku, uznając Polinejkesa za zdrajcę. Ten konflikt racji prowadzi do tragicznych wydarzeń, w których fatum w Antygonie odgrywa kluczową rolę, doprowadzając do śmierci głównych bohaterów.
Cechy tragedii antycznej są wyraźnie widoczne w utworze poprzez zachowanie zasady trzech jedności (czasu, miejsca i akcji), obecność chóru komentującego wydarzenia oraz budowę tragedii greckiej składającą się z prologu, parodosu, epejsodiów i eksodosu. Zasada decorum jest przestrzegana poprzez odpowiedni dobór języka i zachowanie bohaterów zgodnie z ich statusem społecznym. Ważnym elementem jest też konstrukcja postaci - Antygona i Ismena są zbudowane na zasadzie kontrastu, gdzie Antygona reprezentuje bezkompromisowość i wierność zasadom, a Ismena - uległość i pragmatyzm. Relacje Kreona i Antygony obrazują nierozwiązywalny konflikt między racją jednostki a racją państwa, między prawem boskim a ludzkim, co stanowi esencję konfliktu tragicznego. Utwór zawiera liczne motywy takie jak władza, sprawiedliwość, honor, miłość rodzinna i poświęcenie, które czynią go uniwersalnym dziełem, aktualnym również współcześnie.
