Literatura baroku to fascynująca epoka w dziejach kultury europejskiej, charakteryzująca się niezwykłą różnorodnością stylów i form wyrazu. Okres ten rozwijał się między renesansem a oświeceniem, przynosząc znaczące zmiany w sposobie postrzegania sztuki i literatury.
• Literatura baroku w Polsce rozwijała się w latach 1580-1720, dzieląc się na trzy główne okresy: wczesny, dojrzały i schyłkowy.
• Najważniejsi twórcy baroku w Polsce to Jan Andrzej Morsztyn, Daniel Naborowski, Wacław Potocki i Jan Chryzostom Pasek.
• Cechy baroku obejmują konceptyzm, marinizm, manieryzm oraz gongoryzm jako główne nurty literackie.
• Architektura baroku i sztuka tego okresu charakteryzowały się dynamizmem, bogactwem form i przepychem.
