Biblia jest fundamentalnym dziełem literatury i kultury, składającym się z dwóch głównych części: Starego Testamentu i Nowego Testamentu.
Stary Testament zawiera 46 ksiąg w kanonie katolickim, opisujących historię zbawienia od stworzenia świata do czasów przed narodzeniem Chrystusa. Kluczowe księgi to Pięcioksiąg Mojżesza, rozpoczynający się od Księgi Rodzaju, która przedstawia opis stworzenia świata w Biblii oraz historię Adama i Ewy. W Księdze Rodzaju znajdujemy również opis Edenu, pierwszego ogrodu stworzonego przez Boga. Podział ksiąg Starego Testamentu obejmuje księgi historyczne, dydaktyczne i prorockie, każda z nich pełni inną rolę w przekazywaniu Bożego objawienia.
Nowy Testament składa się z 27 ksiąg, w tym czterech Ewangelii według Świętego Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, które opisują życie i nauczanie Jezusa Chrystusa. Cechy stylu biblijnego charakteryzują się bogatą symboliką i alegorią, co sprawia, że Biblia w literaturze ma ogromne znaczenie kulturowe i artystyczne. Tekst biblijny wykorzystuje różnorodne środki stylistyczne, w tym przypowieści, metafory i symbole, które wymagają głębszej interpretacji. Cechy Biblii symboliczna i alegoryczna sprawiają, że jest ona nie tylko tekstem religijnym, ale również dziełem literackim o wielkiej wartości artystycznej. Całość Biblii stanowi spójną opowieść o relacji między Bogiem a człowiekiem, przedstawioną poprzez różnorodne gatunki literackie i style narracyjne.
