Knowunity
Dziel się wiedzą
Język polski /
Bolesław Leśmian „Topielec”
Mad Hatter
0 Followers
20
Udostępnij
Zapisz
Informacje o utworze i interpretacja wiersza.
4/5
Notatka
BOLESŁAW LESMIAN Tematyka twórczości: ● utwory opisujące przyrodę, ludzkie przeżycia i uczucia ● O ● ● 1877-1937 · relacja Bóg - człowiek marzenia i zeczywistość śmierć miłość świat wyobraźni (mop pejzaże) symbolizm kalectwo, ułomność ludzka rozkład ludzkiego ciała Debiut Leśmiana przypada na rok 1912, a więc jeszcze w epoce Młodej Polski, lecz dojrzała twórczość kształtuje się w dwudziestoleciu międzywojennym. Był indywidualistą i nigdy nie związał się z żadną grupą literacką. 2 nurty twórczości Leśmiana wiersze filozoficzne i refleksyjne, przesycone baśniową poetyką Topiclec W zwiewnych nurtach kostrzewy, na leśnej polanie, Gdzie się las upodobnia łące niespodzianie, Leżą zwłoki wędrowca, zbędne sobie zwłoki. Przewędrował świat cały z obłoków obłoki, Aż nagle w niecierpliwej zapragnął żałobie Zwiedzić duchem na przełaj zieleń samą w sobie. Wówczas demon zieleni wszechleśnym powiewem Ogarnął go, gdy w drodze przystanął pod drzewem, I wabił nieustannych rozkwitów pośpiechem, I nęcił ust zdyszanych tajemnym bezśmiechem, I czarował zniszczotą wonnych niedowcieleń, I kusił coraz głębiej - w tę zieleń, w tę zieleń! A on biegł wybrzeżami coraz innych światów, Odczłowieczając duszę i oddech wśród kwiatów, Aż zabrnął w takich jagód rozdzwonione dzbany. W taką zamrocz paproci, w takich cisz kurhany, W taki bezświat zarośli, w taki bez brzask głuchy, W takich szumów ostatnie kędyś zawieruchy, że leży oto martwy w stu wiosen bezdeni, Cienisty, jak bór w borze - topielec zieleni. Wędrowiec pragnie poznać rzecz samą w sobie. H.S. 1. Bilibil 1934 Aby zrozumiał, że nie wszystko można potwierdzić rozumem, musi spotkać kara I naznaczenie śmiercią). Kusi до go ponadto demon, który zwodzi drogi do Nawii i nie pozwala osiągnąć pełni szczęścia. Występuje...
Pobierz aplikację
tu polisensoryczność - celowe ти kształtowanie bodźców W celu Z wywołania zaplanowanych wrażeń i uczuć. Labirynt, z którego nie można wyjść jest metaforą до drogi człowieka ku śmierci. Można również rozumieć jako dehumanizację człowieka na pograniczu światów - realnego i fantastycznego. Przyroda jest siłą witalną, która niejako wchłania" w siebie człowieka. Jest również przedstawiona w sposób panteistyczny. Leśmian zastosował też jej antropomorfizację. Najoryginalniejszą cechą poezji Leśmiana jest język. Występują liczne neologizmy. Poprzez odwołanie do różnych zmysłów człowieka uwydatniona jest synesterja.
Język polski /
Bolesław Leśmian „Topielec”
Mad Hatter
0 Followers
Informacje o utworze i interpretacja wiersza.
31
425
Biblia notatki
Notatki z biblii. Hiob, Abraham, Kohelet, Apokalipsa, Pieśń nad Pieśniami, psalmy
340
4179
Średniowiecze-powtórka
notatka z działu średniowiecze, język polski rozszerzony
21
388
Czego chcesz od nas Panie
Czego chcesz od nas Panie
2478
26797
Barok
Barok notatka z epoki
14
279
Charakterystyka Wertera
Niezwykła wrażliwość, skrajna samotność, pesymistyczne podejście do rzeczywistości, namiętność prowadząca do śmierci
24
488
Sonety - Mikołaj Sęp Szarzyński
Geneza, gatunek, motywy, omówienie wybranych sonetów (Sonet I, IV, V )
BOLESŁAW LESMIAN Tematyka twórczości: ● utwory opisujące przyrodę, ludzkie przeżycia i uczucia ● O ● ● 1877-1937 · relacja Bóg - człowiek marzenia i zeczywistość śmierć miłość świat wyobraźni (mop pejzaże) symbolizm kalectwo, ułomność ludzka rozkład ludzkiego ciała Debiut Leśmiana przypada na rok 1912, a więc jeszcze w epoce Młodej Polski, lecz dojrzała twórczość kształtuje się w dwudziestoleciu międzywojennym. Był indywidualistą i nigdy nie związał się z żadną grupą literacką. 2 nurty twórczości Leśmiana wiersze filozoficzne i refleksyjne, przesycone baśniową poetyką Topiclec W zwiewnych nurtach kostrzewy, na leśnej polanie, Gdzie się las upodobnia łące niespodzianie, Leżą zwłoki wędrowca, zbędne sobie zwłoki. Przewędrował świat cały z obłoków obłoki, Aż nagle w niecierpliwej zapragnął żałobie Zwiedzić duchem na przełaj zieleń samą w sobie. Wówczas demon zieleni wszechleśnym powiewem Ogarnął go, gdy w drodze przystanął pod drzewem, I wabił nieustannych rozkwitów pośpiechem, I nęcił ust zdyszanych tajemnym bezśmiechem, I czarował zniszczotą wonnych niedowcieleń, I kusił coraz głębiej - w tę zieleń, w tę zieleń! A on biegł wybrzeżami coraz innych światów, Odczłowieczając duszę i oddech wśród kwiatów, Aż zabrnął w takich jagód rozdzwonione dzbany. W taką zamrocz paproci, w takich cisz kurhany, W taki bezświat zarośli, w taki bez brzask głuchy, W takich szumów ostatnie kędyś zawieruchy, że leży oto martwy w stu wiosen bezdeni, Cienisty, jak bór w borze - topielec zieleni. Wędrowiec pragnie poznać rzecz samą w sobie. H.S. 1. Bilibil 1934 Aby zrozumiał, że nie wszystko można potwierdzić rozumem, musi spotkać kara I naznaczenie śmiercią). Kusi до go ponadto demon, który zwodzi drogi do Nawii i nie pozwala osiągnąć pełni szczęścia. Występuje...
Pobierz aplikację
Knowunity
Dziel się wiedzą
tu polisensoryczność - celowe ти kształtowanie bodźców W celu Z wywołania zaplanowanych wrażeń i uczuć. Labirynt, z którego nie można wyjść jest metaforą до drogi człowieka ku śmierci. Można również rozumieć jako dehumanizację człowieka na pograniczu światów - realnego i fantastycznego. Przyroda jest siłą witalną, która niejako wchłania" w siebie człowieka. Jest również przedstawiona w sposób panteistyczny. Leśmian zastosował też jej antropomorfizację. Najoryginalniejszą cechą poezji Leśmiana jest język. Występują liczne neologizmy. Poprzez odwołanie do różnych zmysłów człowieka uwydatniona jest synesterja.