Refleksyjny poemat o ludzkiej obojętności wobec cierpienia, łączący rzymski plac Campo di Fiori historia z tragedią warszawskiego getta.
- Wiersz zestawia egzekucję Giordana Bruno na Campo di Fiori z obrazem płonącego getta warszawskiego, podkreślając ponadczasowy charakter ludzkiej obojętności
- Autor przedstawia Czesław Miłosz refleksje o Holokauście poprzez paralelę dwóch historycznych wydarzeń
- Utwór podkreśla rolę poety jako świadka historii i moralnego przewodnika społeczeństwa
- Kompozycja opiera się na kontrastowym zestawieniu scen radości i tragedii
- Wiersz ma wymowę uniwersalną, pokazując powtarzalność ludzkiej obojętności wobec cierpienia innych