Dekadentyzm w praktyce literackiej
Postawa dandysa, tak charakterystyczna dla dekadentyzmu, opierała się na poczuciu wyższości i odrębności. Dandys, choć był samotnikiem, paradoksalnie potrzebował publiczności, by móc ją prowokować i demonstrować swoją wyjątkowość. W literaturze Młodej Polski takie postacie pojawiały się w wielu utworach.
Przykłady dekadentyzmu możemy znaleźć nie tylko w "Końcu wieku XIX" Tetmajera, ale również w innych jego wierszach, jak "Melodia mgieł nocnych". Nastroje dekadenckie widoczne są także w twórczości innych poetów młodopolskich, którzy eksponowali poczucie schyłkowości, rozczarowania i zmęczenia życiem.
W dramacie Stanisława Wyspiańskiego "Wesele" również odnajdujemy echa dekadentyzmu, szczególnie w postaciach inteligenckich, oderwanych od rzeczywistości i niezdolnych do czynu. Dekadentyzm w literaturze przykłady znajdziemy też w prozie tego okresu, gdzie bohaterowie często cierpią na "chorobę wieku" - niemoc i brak woli działania.
Pamiętaj! Analizując utwory młodopolskie, zwracaj uwagę na środki stylistyczne typowe dla dekadentyzmu: metafory upadku, obrazy rozkładu, symbole przemijania oraz nastrojowość budowaną przez opisy przyrody.
Dekadentyzm, choć wyrażał pesymistyczną wizję świata, paradoksalnie przyczynił się do rozwoju nowych form artystycznych i wzbogacił literaturę polską o głębokie rozważania egzystencjalne. Rozpoznanie jego cech w tekstach literackich pomoże Ci lepiej zrozumieć nastrój i problematykę utworów młodopolskich.