"Dżuma" Alberta Camusa to powieść egzystencjalna przedstawiająca walkę mieszkańców miasta Oran z epidemią. Symboliczne znaczenie dżumy wykracza daleko poza dosłowną chorobę - reprezentuje zło, absurd życia i ludzkie cierpienie.
Główna fabuła koncentruje się wokół doktora Bernarda Rieux i jego walki z epidemią. Bohaterowie dżumy krótki opis pokazuje różnorodność postaw wobec choroby: od heroicznego poświęcenia Rieux, przez filozoficzną postawę Tarrou, po początkowo obojętnego Rambert. Dżuma bohaterowie i ich postawy ewoluują w miarę rozwoju epidemii - każdy z nich musi zmierzyć się z własnym strachem, odpowiedzialnością i sensem życia w obliczu wszechobecnej śmierci. Kogo dżuma atakowała ze szczególną zaciekłością - choroba nie wybiera, dotyka wszystkich bez względu na status społeczny czy przekonania.
Kontekst historyczny dżuma jest równie istotny - powieść powstała po II wojnie światowej i często interpretowana jest jako alegoria faszyzmu i okupacji. Metaforyczne znaczenie dżumy odnosi się do wszelkich form totalitaryzmu i zniewolenia człowieka. Camus poprzez motywy takie jak izolacja, solidarność, heroizm i absurd egzystencji, tworzy uniwersalną opowieść o ludzkiej kondycji w obliczu zła. Szczególnie istotna jest postawa głównego bohatera - doktora Rieux, który mimo świadomości beznadziejności sytuacji, niestrudzenie walczy z chorobą, reprezentując tym samym bunt przeciwko absurdowi istnienia.
