Nazwa i ramy czasowe dwudziestolecia międzywojennego
Dwudziestolecie międzywojenne to okres w historii Polski obejmujący lata 1918-1939. Rozpoczyna się 11 listopada 1918 roku, kiedy Polska odzyskała niepodległość, a kończy we wrześniu 1939 roku, wraz z początkiem okupacji ziem polskich przez III Rzeszę i ZSRR. Ten czas dzieli się na dwa okresy: "jasny" (lata 20.) charakteryzujący się optymizmem i nadzieją, oraz "ciemny" (lata 30.) nacechowany pesymizmem i nastrojami katastroficznymi.
Definicja: Dwudziestolecie międzywojenne to okres w historii Polski między I a II wojną światową, trwający od 11 listopada 1918 do września 1939 roku.
W tym czasie w Europie rozwijały się ideologie komunizmu i faszyzmu, co prowadziło do prześladowań niezależnie myślących artystów. Pojawiły się tendencje autorytarne, głoszące podporządkowanie jednostki interesom państwa, oraz nasilił się antysemityzm.
Highlight: Lata 20. dwudziestolecia międzywojennego nazywane są okresem "jasnym" ze względu na panujący optymizm i radość z odzyskanej niepodległości, podczas gdy lata 30. określane są jako okres "ciemny" z powodu narastającego pesymizmu i nastrojów katastroficznych.
W filozofii tego okresu dominowały takie kierunki jak katastrofizm Oswalda Spenglera, psychoanaliza Zygmunta Freuda, behawioryzm Johna Watsona i fenomenologia Edmunda Husserla. W psychologii rozwinęły się nowe koncepcje, takie jak psychologia indywidualna Alfreda Adlera i psychologia głębi Carla Gustava Junga.
Vocabulary: Katastrofizm - pesymistyczne przekonanie o głębokim kryzysie cywilizacji i kultury zachodniej, prowadzącym do jej upadku.
