Geneza i struktura "Dziadów cz. 2"
Dziady cz. 2 streszczenie krótkie to kluczowy element w zrozumieniu całego cyklu dramatycznego Adama Mickiewicza. Utwór ten, napisany w 1823 roku, stanowi część tzw. Dziadów Wileńsko-Kowieńskich, które powstały w czasie pobytu poety w Wilnie i Kownie.
Highlight: Mickiewicz napisał fragment "Dziadów" cz. I w 1821 roku, określając go mianem "widowiska", jednak nigdy go nie ukończył.
Struktura "Dziadów" charakteryzuje się kompozycją fragmentaryczno-cykliczną. Oznacza to, że każda część zachowuje odrębność, ale jest powiązana z pozostałymi poprzez:
- Wspólny tytuł
- Tę samą ramę obrzędową
- Postać głównego bohatera, który ulega przemianom w kolejnych częściach
Example: Bohater ewoluuje od widma w cz. II, przez Gustawa w cz. IV, aż do Konrada w cz. III.
Dziady cz. 2 najważniejsze informacje dotyczą obrzędu dziadów, który stanowi centralny element utworu. Jest to pogański rytuał wywoływania duchów, odbywający się w nocy z 1 na 2 listopada. W tej części dramatu akcja rozgrywa się w cerkwi, co podkreśla zderzenie chrześcijaństwa z pogaństwem.
Definition: Dziady - pogański obrzęd wywoływania duchów, będący elementem wiary prostych ludzi.
