Dziady cz. 2 to fragment cyklu dramatycznego Adama Mickiewicza, ukazujący obrzęd wywoływania duchów. Utwór łączy elementy pogańskie i chrześcijańskie, przedstawiając trzy rodzaje duchów: lekkie, ciężkie i pośrednie. Kluczowe postacie to Guślarz, duchy dzieci, Złego Pana i pasterki Zosi.
• Geneza: Napisane w 1823 roku jako część Dziadów Wileńsko-Kowieńskich
• Kompozycja: Fragmentaryczno-cykliczna, powiązana z innymi częściami cyklu
• Tematyka: Obrzęd dziadów, losy dusz po śmierci, moralność
• Główne motywy: Wina i kara, miłosierdzie, cierpienie