Salon warszawski i zakończenie

Salon warszawski Dziady cz 3 to metafora polskiego społeczeństwa. Scena ukazuje dwie grupy:

1. Towarzystwo stolikowe - arystokracja, damy, oficerowie rozmawiający po francusku o błahych sprawach
2. Towarzystwo przy drzwiach - rozmawiający po polsku o cierpieniu rodaków

Quote: "Nasz naród jak lawa, / Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa, / Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi"

Dziady cz 3 scena 7 streszczenie ukazuje wizytę matki Rollisona u senatora Nowosilcowa, proszącej o łaskę dla syna. Senator obiecuje widzenie, ale każe pomocnikom doprowadzić do samobójstwa więźnia. Ksiądz Piotr przepowiada śmierć doktora od pioruna, co się spełnia.

Utwór kończy się optymistyczną wizją odrodzenia Polski. Mickiewicz podkreśla, że nie wszyscy Rosjanie są źli, wskazując na uniwersalne wartości humanistyczne.

Highlight: "Dziady" część III łączą wątki patriotyczne, mesjanistyczne i mistyczne, tworząc wielowymiarową wizję losu Polski i Polaków.

Prolog i Scena I

Prolog Dziady cz 3 interpretacja ukazuje przemianę duchową głównego bohatera. Akcja rozgrywa się w noc zaduszną 31 października w więzieniu w klasztorze w Wilnie. Aniołki i diabełki walczą o duszę bohatera, co symbolizuje jego wewnętrzną przemianę z Gustawa (nieszczęśliwego kochanka) w Konrada (bojownika o wolność ojczyzny).

Scena I przenosi akcję na 24 grudnia. W celi gromadzą się więźniowie - młodzież litewska - którzy opowiadają o cierpieniach i prześladowaniach Polaków. Żegota opowiada alegoryczną bajkę.

Highlight: Przemiana Gustawa w Konrada symbolizuje przejście od miłości osobistej do miłości ojczyzny - kluczowy motyw romantyczny.

Vocabulary: Prometeizm - postawa buntu jednostki wybitnej przeciw Bogu w imię dobra zbiorowości, charakterystyczna dla romantyzmu.