Filozofia epoki pozytywizmu - kluczowe postacie i koncepcje
Filozofia pozytywizmu skupiała się na tym, co wynika z doświadczenia, kładąc nacisk na empiryzm. Zgodnie z tym podejściem, wszelka wiedza, opinie i sądy wywodzą się z doświadczenia. August Comte, twórca filozofii pozytywnej, zajmował się badaniem faktów i praw nimi rządzących, a także przewidywaniem różnych zjawisk na podstawie tych informacji. Był on również twórcą scjentyzmu, który przypisywał nadrzędną rolę naukom przyrodniczym i ścisłym.
John Stuart Mill, kolejny ważny filozof pozytywizmu, stworzył koncepcję utylitaryzmu. Według tej teorii, cenne i ważne jest to, co przynosi użytek i jest funkcjonalne dla jak największej grupy ludzi. Ta zasada miała duży wpływ na twórców i pisarzy tego okresu. Mill definiował szczęście jako przyjemność bez cierpienia, uważając, że każdy ma prawo do takiego szczęścia, a szczęście jednostki składa się na szczęście całego społeczeństwa.
Herbert Spencer, zajmujący się naukami społecznymi, wprowadził koncepcję organicyzmu. Uważał on, że społeczeństwo to żywy organizm, w którym wszyscy członkowie tworzą jedność i współpracują ze sobą. Spencer twierdził, że relacje międzyludzkie można rozpatrywać w kategoriach pochodzących ze świata przyrody i rządzących się tymi samymi prawami. Był również twórcą ewolucjonizmu społecznego, zgodnie z którym każdy element rzeczywistości podlega stałemu, stopniowemu rozwojowi.
Highlight: Filozofia Herberta Spencera przyczyniła się do rozwoju najważniejszych haseł pozytywizmu: praca organiczna i praca u podstaw.
Definicja: Pozytywizm to nurt filozoficzny i kulturowy, który kładł nacisk na empiryczne poznanie rzeczywistości, scjentyzm oraz wiarę w postęp społeczny i naukowy.