Strona 2: Refleksje poety w grobowcu

W tej części Grób Agamemnona wiersz rozwija refleksje podmiotu lirycznego nad rolą poety i losem narodu. Słowacki kontynuuje opis wnętrza grobowca, skupiając się na emocjach i przemyśleniach, jakie budzi to miejsce.

Cytat: "O! cichy jestem jak wy! o Atrydzi! / Których popioły śpią pod świerszczów strażą - / Ani mię teraz moja małość wstydzi, / Ani się myśli tak jak orły ważą."

Poeta wyraża pokorę wobec historii i wielkości przeszłości. Grób Agamemnona interpretacja tej strofy wskazuje na konfrontację współczesnego człowieka z dziedzictwem przodków.

Słowacki wprowadza symboliczny obraz dębu rosnącego nad wejściem do grobowca:

Przykład: "Nad drzwiami grobu, na granitu zrębie / Wyrasta dąbek w trójkącie z kamieni: / Posadziły go wróble lub gołębie, / I listkami się czarnemi zieleni"

Ten obraz można interpretować jako symbol odrodzenia i nadziei, nawet w obliczu śmierci i zniszczenia.

Słownictwo: Rapsodus - pieśniarz opiewający czyny bohaterów, tu użyte w kontekście poety jako spadkobiercy tradycji epickiej.

Grób Agamemnona o czym jest ta część? Przede wszystkim o roli poety jako medium między przeszłością a teraźniejszością, o jego zadaniu przywracania pamięci i nadawania sensu historii.

Cytat: "Tak więc to los mój, na grobowcach siadać / I szukać smutków błahych, wiotkich, kruchych. / To los mój, senne królestwa posiadać, / Nieme mieć harfy i słuchaczów głuchych"

Grób Agamemnona streszczenie tej części ukazuje głęboką refleksję nad powołaniem poety i jego miejscem w świecie. Słowacki przedstawia poetę jako samotnego strażnika pamięci, który musi zmierzyć się z obojętnością współczesnych.