Geneza i struktura "Grobu Agamemnona"
"Grób Agamemnona" to jeden z najważniejszych utworów Juliusza Słowackiego, stanowiący przykład liryki tyrtejskiej w polskim romantyzmie. Wiersz powstał w 1839 roku jako fragment większego dzieła "Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu", ale został opublikowany osobno w 1840 roku jako komentarz do dramatu "Lilla Weneda".
Inspiracją dla poety była podróż do Grecji i wizyta w budowli uważanej wówczas za grobowiec Agamemnona. Słowacki spędził tam godzinę, co zaowocowało głębokimi refleksjami nad losem Polski i powstaniem listopadowym.
Highlight: Wiersz jest doskonałym przykładem liryki tyrtejskiej, czyli poezji nawołującej do walki w obronie ojczyzny.
Struktura utworu jest starannie przemyślana:
- Składa się z 21 strof sześciowersowych (sekstyn).
- Napisany jest jedenastozgłoskowcem.
- Układ rymów to ABABCC, typowy dla sekstyny.
- Dominują rymy dokładne, choć pojawiają się też niedokładne.
Example: Przykłady rymów: przedział - powiedział, nastrojona - Agamemnona (dokładne), przestraszy - naszej (niedokładne).
Poeta wykorzystuje liczne środki stylistyczne, takie jak:
- Wykrzyknienia i pytania retoryczne
- Epitety i personifikacje
- Instrumentację głoskową
- Anafory i zdania wtrącone
Quote: "Pawiem narodów byłaś i papugą" - to jedno z najbardziej znanych porównań w wierszu, krytykujące polską próżność i naśladownictwo.
Utwór można podzielić na dwie części:
- Opisowo-refleksyjną, bogatą w epitety i obrazowanie.
- Retoryczną, pełną środków perswazji i krytyki.
