Gustaw Herling-Grudziński był jednym z najważniejszych polskich pisarzy XX wieku, którego najsłynniejsze dzieło "Inny świat" stanowi wstrząsające świadectwo systemu sowieckich łagrów. Książka ta, oparta na osobistych doświadczeniach autora, przedstawia brutalne realia życia w obozach pracy przymusowej w ZSRR.
"Inny świat" to nie tylko kronika cierpienia, ale także głęboka analiza ludzkiej natury w ekstremalnych warunkach. Akcja książki rozgrywa się w różnych łagrach sowieckich, gdzie autor spędził dwa lata (1940-1942). Dzieło składa się z dwóch części i epilogu, dokumentując system represji, głód, ciężką pracę i walkę o przetrwanie. Miejsce akcji to głównie łagry w Jercewie i Witebsku. Książka pokazuje, jak system totalitarny niszczy ludzką godność i zmusza do walki o podstawowe wartości.
Łagry były częścią rozległego systemu obozów pracy przymusowej w ZSRR, znanego jako Gułag. Różniły się od niemieckich obozów koncentracyjnych głównie tym, że ich pierwotnym celem była eksploatacja siły roboczej więźniów, choć warunki życia były równie nieludzkie. Największe łagry w ZSRR znajdowały się na Syberii, w Kazachstanie i na dalekiej północy. System ten pochłonął miliony ofiar, a twórczość Gustawa Herlinga-Grudzińskiego stanowi jedno z najważniejszych świadectw tego okresu. Jego biografia jest nierozerwalnie związana z doświadczeniami wojennymi i pobytem w łagrze, co wpłynęło na całą jego późniejszą twórczość literacką. Książka "Inny świat" została przetłumaczona na wiele języków i jest uznawana za jedno z najważniejszych dzieł literatury łagrowej, obok utworów Aleksandra Sołżenicyna.
