"Kamienie na szaniec" to jedna z najważniejszych polskich powieści o II wojnie światowej, napisana przez Aleksandra Kamińskiego, przedstawiająca prawdziwą historię młodych bohaterów Szarych Szeregów.
Książka opowiada o losach trzech przyjaciół: Tadeusza Zawadzkiego ("Zośka"), Jana Bytnara ("Rudy") i Aleksego Dawidowskiego ("Alek"), którzy w okupowanej Warszawie prowadzą walkę z niemieckim najeźdźcą. Motyw przyjaźni jest jednym z najważniejszych elementów utworu, pokazując jak młodzi ludzie wspierają się wzajemnie w obliczu terroru okupanta. Codzienność w okupowanej Warszawie została przedstawiona bardzo realistycznie, ukazując zarówno akcje małego sabotażu, jak i dramatyczne wydarzenia, takie jak aresztowanie "Rudego" i akcja pod Arsenałem.
Gatunek literacki utworu to powieść dokumentalna, łącząca elementy reportażu z literaturą piękną. Metaforyczne znaczenie tytułu Kamienie na szaniec odnosi się do młodych bohaterów, którzy jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec, poświęcili swoje życie w obronie ojczyzny. Książka porusza również istotne motywy takie jak patriotyzm, honor, poświęcenie i młodość. Kontekst historyczny utworu jest niezwykle ważny - akcja rozgrywa się w latach 1939-1943, pokazując rzeczywistość okupowanej Polski i działalność Polskiego Państwa Podziemnego. Powieść stanowi nie tylko literacki pomnik bohaterów, ale także świadectwo heroizmu młodego pokolenia Polaków, którzy w obliczu wojny musieli przedwcześnie dorosnąć i stanąć do walki o wolność swojego kraju.