"Koniec wieku" - dekadencki manifest epoki
"Koniec wieku" to jeden z najważniejszych utworów Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który doskonale oddaje atmosferę schyłku XIX wieku i nastrojów dekadenckiej epoki.
Wiersz ma formę ciągu pytań retorycznych, które podmiot liryczny kolejno neguje:
Quote: "Przekleństwo?... Tylko dziki, kiedy się skaleczy, / złorzeczy swemu bogu, skrytemu w przestworze."
Dekadentyzm w utworze "Koniec wieku" przejawia się w:
- Odrzuceniu tradycyjnych wartości i postaw
- Poczuciu bezradności wobec losu
- Braku wiary w sens istnienia
Highlight: Ostatnia strofa wiersza kończy się wymownym obrazem człowieka z końca wieku, który bezradnie zwiesza głowę, nie znajdując odpowiedzi na egzystencjalne pytania.
Interpretacja wiersza "Koniec wieku" w kontekście liceum często skupia się na analizie postawy podmiotu lirycznego jako reprezentanta pokolenia schyłku wieku.
Warto zauważyć, że podobne motywy dekadenckie pojawiają się również w innych dziełach epoki, np. w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego, co pokazuje, jak dekadentyzm w "Weselu" koresponduje z twórczością Tetmajera.