Kazimierz Przerwa-Tetmajer wiersze o przyrodzie stanowią ważną część jego twórczości, a "Melodia mgieł nocnych" jest tego doskonałym przykładem. W tym utworze podmiotem lirycznym są uosobione, tańczące w świetle księżyca mgły. Poeta wykorzystuje szereg środków stylistycznych, aby podkreślić wrażenie ciszy nocnej i stworzyć atmosferę melancholii.

Example: Środki poetyckie użyte w "Melodii mgieł nocnych" to m.in. powtórzenia $"Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie"$ i epitety $"potoków szmer, limb szumy powiewne, cichy lot nietoperza"$.

Wiersz ten jest również doskonałym przykładem wykorzystania synestezji w poezji młodopolskiej, łącząc różne wrażenia zmysłowe - wzroku, słuchu, powonienia i ruchu.

Definition: Synestezja to środek stylistyczny polegający na łączeniu wrażeń odbieranych różnymi zmysłami, np. "słodki zapach" czy "ciepły kolor".

"Hymn do Nirwany" to kolejny ważny utwór w dorobku Tetmajera, utrzymany w tonie błagalnym i modlitewnym. Wiersz ma formę litanii, w której podmiot liryczny, zmęczony zmaganiem z okrutnym życiem, wyraża pragnienie osiągnięcia nirwany.

Vocabulary: Nirwana w buddyzmie oznacza stan wyzwolenia od cierpienia i cyklu narodzin i śmierci, a w poezji młodopolskiej często symbolizuje ucieczkę od bolesnej rzeczywistości.

Symbolizm w literaturze Młodej Polski, widoczny w twórczości Tetmajera, przejawia się m.in. w wykorzystaniu motywu nirwany jako symbolu wyzwolenia od cierpień życia doczesnego.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer ciekawostki związane z jego twórczością obejmują fakt, że poeta często szukał inspiracji w Tatrach, gdzie próbował walczyć z nastrojami dekadenckimi. Jego poezja tatrzańska stanowi ważny wkład w literacki obraz polskich gór.

Podsumowując, twórczość Kazimierza Przerwy-Tetmajera stanowi kluczowy element literatury młodopolskiej, łącząc w sobie elementy dekadentyzmu, symbolizmu i impresjonizmu. Jego wiersze, poruszające tematy od egzystencjalnych rozterek po piękno przyrody, pozostają ważnym świadectwem nastrojów i estetyki przełomu XIX i XX wieku.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer, uznawany za pierwszego poetę młodopolskiego, żył w latach 1865-1940. Jego twórczość stanowi doskonałe odzwierciedlenie nastrojów i problemów epoki przełomu XIX i XX wieku.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer najważniejsze utwory obejmują wiersze, które stały się emblematyczne dla poezji młodopolskiej. Jednym z nich jest "Koniec wieku XIX", w którym poeta podejmuje próbę odpowiedzi na fundamentalne pytanie o sens ludzkiego życia. Podmiot liryczny zwraca się do "człowieka końca wieku", stawiając mu egzystencjalne pytania. Wiersz ten ukazuje bezradność i zagubienie człowieka wobec nadchodzącej zagłady, której nie może się przeciwstawić.

Highlight: Wiersz "Koniec wieku XIX" jest kluczowym utworem dla zrozumienia nastrojów dekadenckich w poezji młodopolskiej.

Innym znaczącym utworem jest sonet "Nie wierzę w nic", utrzymany w głęboko pesymistycznym tonie. Wiersz ten jest wyrazem skrajnego nihilizmu, gdzie podmiot liryczny odrzuca wszelkie wartości, moralność i idee.

Definition: Nihilizm to postawa filozoficzna negująca wszelkie wartości, przekonania i autorytety, dopatrująca się we wszystkim braku sensu.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer wiersze o miłości często przeplatają się z tematami egzystencjalnymi, jak w przypadku "Nie wierzę w nic", gdzie utrata ideałów i marzeń prowadzi do całkowitej negacji sensu życia.

"Eviva l'arte!" to z kolei hymn na cześć sztuki, gdzie podmiot liryczny zbiorowy - artyści - stawia się ponad innymi ludźmi, szczególnie pogardzając mieszczaństwem. Wiersz ten podkreśla rolę sztuki jako ucieczki od nędzy i głodu, a talent artystyczny jest przedstawiony jako dar boski.

Quote: "W piersiach naszych płoną Ognie przez Boga samego włożone."

Przerwa-Tetmajer wiersze o górach są reprezentowane przez "Melodię mgieł nocnych", utwór będący wyrazem fascynacji poety urokiem tatrzańskiego krajobrazu. W tym wierszu Tetmajer wykorzystuje techniki impresjonistyczne, aby uchwycić ulotny nastrój górskiej nocy.

Vocabulary: Impresjonizm w poezji polega na dążeniu do uchwycenia nastroju chwili, momentu, często poprzez odwołanie do wrażeń zmysłowych.