Bolesław Prus był jednym z najwybitniejszych pisarzy polskiego pozytywizmu, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Aleksander Głowacki. Jego twórczość literacka koncentrowała się głównie na problematyce społecznej i obyczajowej XIX-wiecznej Warszawy. Wśród najważniejszych dzieł Prusa znajduje się powieść "Lalka", uznawana za jedno z arcydzieł polskiej literatury.
"Lalka" to wielowątkowa powieść realistyczna, której akcja rozgrywa się głównie w Warszawie w latach 1878-1879, z retrospekcjami sięgającymi powstania styczniowego. Czas i miejsce akcji są precyzyjnie określone, a autor szczegółowo opisuje topografię Warszawy, w tym ulicę Krakowskie Przedmieście, Stare Miasto czy Powiśle. Pierwotnie powieść nosiła tytuł "Trzy pokolenia", jednak ostatecznie została wydana jako "Lalka". Znaczenie tytułu Lalka można interpretować na trzech poziomach: dosłownym (lalka jako prezent dla Heleny Stawskiej), symbolicznym (odniesienie do Izabeli Łęckiej jako lalki salonowej) oraz metaforycznym (symbol sztuczności i powierzchowności XIX-wiecznego społeczeństwa).
Cechy twórczości Bolesława Prusa obejmują realizm w przedstawianiu rzeczywistości, głęboką analizę psychologiczną postaci oraz krytyczne spojrzenie na społeczeństwo. Przed rozpoczęciem kariery pisarskiej, Prus rozwinął znaczącą karierę dziennikarską, publikując felietony i kroniki w warszawskich gazetach. Jego twórczość charakteryzuje się również wykorzystaniem techniki pamiętnikarskiej i różnorodnych form narracji. Bolesław Prus zmarł 19 maja 1912 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki, który do dziś stanowi przedmiot analiz i interpretacji.
