"Lalka" Bolesława Prusa to jedna z najważniejszych powieści polskiego pozytywizmu, przedstawiająca złożony obraz społeczeństwa warszawskiego drugiej połowy XIX wieku.
Akcja Lalki rozgrywa się głównie w Warszawie w latach 1878-1879, z retrospekcjami sięgającymi powstania styczniowego. Główny bohater, Stanisław Wokulski, to postać wielowymiarowa - kupiec, były powstaniec, naukowiec i romantyk. Jego niespełniona miłość do arystokratki Izabeli Łęckiej stanowi oś fabuły, wokół której autor buduje panoramę społeczną epoki. Czas i miejsce akcji są starannie dobrane, by pokazać przemiany zachodzące w polskim społeczeństwie: zderzenie starego porządku arystokratycznego z nową klasą przedsiębiorców, konflikt romantyzmu z pozytywizmem, oraz napięcia między różnymi warstwami społecznymi.
Motywy przewodnie powieści obejmują miłość romantyczną, konflikt społeczny, przemianę społeczną i gospodarczą, naukę i postęp. Szczególnie istotny jest motyw lalki, który odnosi się zarówno do Izabeli Łęckiej - pięknej, ale powierzchownej i "sztucznej" jak lalka, jak i do szerszej metafory społeczeństwa kierowanego konwenansami. Powieść zawiera również bogaty kontekst historyczny, odnoszący się do powstania styczniowego, rozwoju kapitalizmu w Królestwie Polskim i przemian społecznych epoki. Miejsca akcji, takie jak sklep Wokulskiego, kamienica Łęckich, Zasławek czy paryskie bulwary, tworzą realistyczne tło dla rozgrywających się wydarzeń. Najważniejsze informacje o utworze dotyczą jego wielowątkowości, bogactwa psychologicznego postaci oraz mistrzowskiego połączenia realizmu z elementami romantycznymi.
