Pobierz z
Google Play
Kręgowce zmiennocieplne
Aparat ruchu
Komórka
Genetyka klasyczna
Układ wydalniczy
Ekologia
Metabolizm
Organizm człowieka jako funkcjonalna całość
Chemiczne podstawy życia
Układ pokarmowy
Rozmnażanie i rozwój człowieka
Proste zwierzęta bezkręgowe
Genetyka
Bakterie i wirusy. organizmy beztkankowe
Genetyka molekularna
Pokaż wszystkie tematy
Układ okresowy pierwiastków chemicznych
Stechiometria
Wodorotlenki a zasady
Sole
Roztwory
Systematyka związków nieorganicznych
Pochodne węglowodorów
Kwasy
Efekty energetyczne i szybkość reakcji chemicznych
Reakcje utleniania-redukcji. elektrochemia
Reakcje chemiczne w roztworach wodnych
Gazy i ich mieszaniny
Budowa atomu a układ okresowy pierwiastków chemicznych
Węglowodory
Świat substancji
Pokaż wszystkie tematy
26.09.2022
53400
3589
Udostępnij
Zapisz
Pobierz
Zarejestruj się
Dostęp do wszystkich materiałów
Dołącz do milionów studentów
Popraw swoje oceny
Rejestrując się akceptujesz Warunki korzystania z usługi i Politykę prywatności.
Zarejestruj się
Dostęp do wszystkich materiałów
Dołącz do milionów studentów
Popraw swoje oceny
Rejestrując się akceptujesz Warunki korzystania z usługi i Politykę prywatności.
Zarejestruj się
Dostęp do wszystkich materiałów
Dołącz do milionów studentów
Popraw swoje oceny
Rejestrując się akceptujesz Warunki korzystania z usługi i Politykę prywatności.
Makbet WILLIAM SZEKSPIR Makbet Williama Szekspira to najkrótsza tragedia tego autora. Głównym tematem jest żądza władzy i konsekwencje, jakie z niej wynikają. Geneza Dokładna data powstania Makbeta Williama Szekspira jest nieznana. Premiera nastąpiła po koronacji Jakuba Stuarta na króla Anglii w 1603 r. Pierwsza wzmianka o inscenizacji w teatrze The Globe pochodzi z 1611 r. Szekspir zaczerpnął temat z Kroniki Anglii, Szkocji i Irlandii - historię szkockiego władcy Makbeta z 2. poł. XI w. wzbogacił o nowe elementy, ale też uszczuplit o treści, które mogłyby urazić władcę. Budowa Budowa Makbeta nawiązuje do konstrukcji tragedii greckiej. Zachowany podział na 5 części, ale zamiast stasimonów i epejsodiów są akty i sceny. Rezygnacja z prologu i epilogu Didaskalia Brak chóru Czas i miejsce akcji Czas i miejsce akcji w Makbecie to zerwanie antycznej reguły 3 jedności. Czas dłuższy niż 24 godziny, nie jest ściśle określony - wydarzenia mogą rozgrywać się w XI w. Wydarzenia ze Szkocji dynamicznie przenoszą się w różne lokalizacje (np. pusta okolica, rozstaje dróg, pałac w Forres, Inverness - zamek Makbeła, wrzosowiska, ciemna jaskinia, pałac królewski w Anglii, zamek w Dunzynan). Makbet jako przykład dramatu szekspirowskiego Dramat szekspirowski, którego przykładem jest Makbet, zrywa z tragedią antyczną. Jego najważniejsze cechy: złamanie zasady decorum - elementy właściwe dla tragedii mieszają się z elementami komedii (fragmenty wzniosłe sąsiadują z rubasznymi, ludowość - z nawiązaniami do mitologii greckiej) epatowanie okrucieństwem - widz ogląda...
Użytkownik iOS
Filip, użytkownik iOS
Zuzia, użytkownik iOS
krwawe sceny brak zasady 3 jedności - miejsca (rozgrywa się w Szkocji i Anglii), czasu (trwa dłużej niż dobę) i akcji (kluczowe wątki przeplatają się z epizodami) psychologia - ukazana psychologiczna motywacja bohaterów, a nie metafizyczna (zło nie przychodzi z zewnątrz, ale wynika z ewolucji charakteru Makbeta - ma wolną wolę i sam decyduje o swoich czynach, bohaterowie antyczni zależni od fatum) sceny zbiorowe - w tragedii antycznej jednocześnie na scenie mogło przebywać najwyżej 3 aktorów postacie z ludu - w dramacie antycznym wyłącznie wysoko urodzeni bohaterowie brak chóru - widz sam obserwuje akcję i wyciąga wnioski fantastyka - świat realny i nadprzyrodzony (wiedźmy, duchy, zjawy) nastrój grozy, tajemniczości - wiele scen nocnych, na odludziu, w ponurych zamkach, zachowanie bohaterów bliskie szaleństwa przyroda buduje nastrój - burze, wiatr, błyskawice odzwierciedlają stan bohaterów, w dramacie antycznym przyroda była nieobecna. Bohaterowie MAKBET > Z początku szlachetny i wierny poddany króla Dunkana, swojego krewnego. Dowódca wojsk szkockich. Przepowiednia rozbudza w nim żądzę władzy. Uważa wróżby za fakt, więc działa tak, by jak najszybciej się wypełniły. Staje się okrutnym tyranem. > Postać dynamiczna. LADY MAKBET Ambitna. Manipuluje Makbetem - tłumi jego opory moralne i namawia do zbrodni. Obmyśla plan zamordowania króla. Wyrzuty sumienia wpędzają ją w obłęd. Popełnia samobójstwo. DUNKAN Król Szkocji zamordowany przez Makbeta. Dobry, sprawiedliwy i szlachetny władca. MALKOLM I DONALBEIN Synowie króla Dunkana. Po śmierci ojca w obawie przed zamachem uciekają za granicę. Malkolm po śmierci Makbeta zostaje królem. BANKO Przyjaciel Makbeta. Rozsądny, nie ufa wiedźmom (choć jedna z przepowiedni dotyczy jego rodu). Nabiera podejrzeń wobec Makbeta i ginie. MAKDUF Lord szkocki, stronnik Dunkana. Gdy ruszył do Anglii po pomoc, Makbet zlecił zabójstwo jego żony i synka. To on w myśl ostatniej przepowiedni (Makbeta nie zabije nikt zrodzony z kobiety) może zgładzić Makbeta, bo urodził się przez cesarskie cięcie. Problematyka Studium zbrodni > Ukazanie mechanizmu zbrodni i jej konsekwencji. Makbet to szlachetny rycerz, lecz nadmierna ambicja i żądza władzy popychają go do koljenych zbrodni. Tyran zdaje sobie sprawę, że jego władza jest nielegalna, stosuje więc coraz większy terror. Staje się podejrzliwy. Popada w obłęd. Człowiek między dobrem a złem Kwestia, na ile człowiek ma wolną wolę i sam decyduje o swoich czynach. Makbeta ciągną na ścieżkę zbrodni wiedźmy i Lady Makbet, ale bohater może nie ulec. Poddaje się jednak żądzy władzy i dokonuje wyboru, który doprowadzi go do klęski. Femme fatale > Złym duchem Makbeta jest jego żona. Ma na męża wielki wpływ, bo jest od niego silniejsza psychicznie i umie nim manipulować. Sama Lady Makbet nie dąży do władzy, ale pragnie, aby spełniły się ambicje jej męża. Początkowo kontroluje sytuację. Nękana wyrzutami sumienia, popada w obłęd. Świat jako teatr Makbet mówi: ..To życie tylko cieniem jest przelotnym, / Nędznym aktorem, co przez swą godzinę / Na scenie świata pawi się i puszy, / I milknie potem; to opowiadana / Z krzykiem i furią powieść przez idiotę, / Nic nie znacząca" (tłum. L. Urlich). Motyw theatrum mundi - człowiek jest aktorem/marionetką w teatrze świata. Wszyscy grają narzucone role i nie mogą się od nich uwolnić.