Geneza i struktura "Makbeta"
"Makbet" Williama Szekspira, najkrótsza tragedia tego wybitnego dramaturga, powstała na początku XVII wieku. Chociaż dokładna data napisania utworu pozostaje nieznana, wiemy, że jego premiera odbyła się po koronacji Jakuba Stuarta na króla Anglii w 1603 roku. Pierwsza udokumentowana wzmianka o inscenizacji w teatrze The Globe pochodzi z 1611 roku.
Szekspir, tworząc "Makbeta", zaczerpnął inspirację z "Kroniki Anglii, Szkocji i Irlandii". Historia szkockiego władcy Makbeta z drugiej połowy XI wieku została przez dramaturga wzbogacona o nowe elementy, ale jednocześnie pozbawiona treści, które mogłyby urazić ówczesnego monarchę.
Highlight: "Makbet" to przykład dramatu szekspirowskiego, który zrywa z tradycją tragedii antycznej, wprowadzając innowacyjne rozwiązania dramaturgiczne.
Struktura "Makbeta" nawiązuje do konstrukcji tragedii greckiej, zachowując podział na pięć części. Jednakże, zamiast tradycyjnych stasimonów i epejsodiów, Szekspir wprowadza akty i sceny. Warto zauważyć, że autor zrezygnował z prologu i epilogu, a także z chóru, który był charakterystyczny dla tragedii antycznej.
Example: W przeciwieństwie do tragedii antycznej, w "Makbecie" występują sceny zbiorowe oraz postacie wywodzące się z ludu, co nadaje utworowi bardziej realistyczny charakter.
Czas i miejsce akcji w "Makbecie" stanowią wyraźne zerwanie z antyczną regułą trzech jedności. Akcja trwa dłużej niż 24 godziny, a jej dokładny czas nie jest ściśle określony - wydarzenia mogą rozgrywać się w XI wieku. Lokalizacje zmieniają się dynamicznie, przenosząc widza ze Szkocji do różnych miejsc, takich jak pusta okolica, rozstaje dróg, pałac w Forres, zamek Makbeta w Inverness, wrzosowiska, ciemna jaskinia, pałac królewski w Anglii czy zamek w Dunzynan.
Vocabulary: Zasada trzech jedności - reguła dramaturgiczna wywodząca się z poetyki Arystotelesa, zakładająca jedność czasu, miejsca i akcji w utworze dramatycznym.
