Knowunity
Dziel się wiedzą
Język polski /
mistrz i małgorzata
Klaudia Traczyk
4 Followers
41
Udostępnij
Zapisz
notatka
4/3
Notatka
,,MISTRZ I MAŁGORZATA” M. Bułhakow FANTASTYKA przybycie do Moskwy w latach trzydziestych szatana – Wolanda oraz jego świty burzą oni znany mieszkańcom miasta porządek, demaskując absurdy panującego systemu szatan staje się rzecznikiem i obrońcą wartości pozytywnych, prawdy, sprawiedliwości i dobra, obnaża absurdy, tragedię i dramat życia codziennego w systemie totalitarnym, przybywa po to, by ukazać zło i wymierzyć karę MOTTO //... Więc kimże w końcu jesteś? - Jam częścią tej siły, Która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro." Motto wykorzystane przez Bułhakowa pochodzi z wielkiego dramatu Faust — niekwestionowanego mistrza epoki niemieckiego romantyzmu Johanna Wolfganga Goethego. Przytoczony przez Bułhakowa cytat to dialog pomiędzy doktorem Faustem a diabłem Mefistofelesem. Wysłannik piekieł przedstawiając się w ten sposób, wyjaśnił zależność między dobrem a złem. Z tej wypowiedzi wynika, że jedno nie może istnieć bez drugiego, co więcej obydwa uzupełniają się wzajemnie. Nawiązań do dzieła Goethego jest dużo więcej, przede wszystkim wyrażają się one w podobieństwach Wolanda do Mefistofelesa. U Bułhakowa diabeł przybywa do Moskwy, która jest przesiąknięta złem do tego stopnia, że wysłannik piekieł wydaje się być pozytywnym bohaterem. Jego działania budzą sympatię czytelników, ponieważ sprzyja on dwójce tytułowych bohaterów i ich miłości. SATYRA groteskowo-satyryczny obraz społeczeństwa radzieckiego - Bułhakow pokazuje jak władza ingerowała w każdy przejaw indywidualizmu i kontrolowała środki przekazu. Pokazał obsesje władzy na punkcie zagrożenia zewnętrznego (kiedy Woland przedstawia się jako obcokrajowiec, jest oskarżany o szpiegostwo). W rozmowie z literatami...
Pobierz aplikację
szatan kpi z wpajanego społeczeństwu ateizmu. Bułhakow obrazuje realia życia w Moskwie: w jednym mieszkaniu często musi żyć kilka rodzin, wiele osób nadużywa alkoholu, ludzie znikają w tajemniczych okolicznościach, zdrady małżeńskie są powszechne, donosy i łapownictwo również, raz po raz ktoś trafia do szpitala psychiatrycznego; szereg zdarzeń zdarzeń pokazuje upadek moralny społeczeństwa moskiewskiego. Typowo groteskowe jest ukazanie milicji niezdolnej do aresztowania kota. POWIEŚĆ W POWIEŚCI Mistrz pisze utwór o Poncjuszu Piłacie i jego spotkaniu z Jeszuą. Oba plany czasowe wyraźnie się na siebie nakładają, a dzieje się tak z powodu tajemniczej wizyty diabła Wolanda, który wraz ze swoją świtą przybywa do komunistycznej Moskwy. Jego pobyt w mieście ma miejsce pomiędzy środą a sobotą (a więc w czasie analogicznym do najważniejszych wydarzeń Wielkiego Tygodnia). Jeszua i Piłat Poncjusza Piłata poznajemy, gdy ma wydać skazujący wyrok na oskarżonego o podburzanie ludu do buntu i obrazę cesarskiego majestatu Jeszuę, nie znajduje jednak w nim winy. Nie może jednak sprzeciwić się woli Sanhedrynu, który pragnie by z czwórki oskarżonych uwolnić Bar-Rabbana. Trzykrotnie zadaje pytanie tłumowi zgromadzonemu przed jego siedzibą, jednak ludzie postanawiają uwolnić złoczyńcę, a nie niewinnego filozofa. Wydając wyrok Piłat cierpi wewnętrzne rozterki. Pisarz z Pisma Świętego zaczerpnął gest umycia rąk, symbolicznego zrzucenia z siebie odpowiedzialności i dręczących wyrzutów sumienia. Procurator to przedstawiciel panującej władzy, niepozbawiony jednak wrażliwości. Nie potrafi jednak aktywnie sprzeciwić się przed straceniem niewinnego człowieka. Po wykonaniu egzekucji dręczą go wyrzuty sumienia. Próbuje naprawić swą winę i nakazuje zabicie Judy, który dla pieniędzy wydał Jeszuę. SYTUACJA LITERATÓW W MOSKWIE - Związek Radziecki był szczególnie nieprzyjaznym krajem dla twórców, którzy narażali się władzy - za nieprawomyślne poglądy pisarze byli prześladowani i więzieni - a czasem nawet skazywani na śmierć - Michał Aleksandrowicz (Berlioz) nie dopuszcza możliwości istnienia świata duchowego, jest on prezesem związku zrzeszającego pisarzy piszących słuszne ideowo dzieła Iwan Bezdomny pisze tandetne, jednoznaczne ideowo poematy, nie jest on jednak zadowolony ze swoich dzieł, bo nie ma pewności czy Jezus istnieje Mistrz - tytułowy bohater nie dał się zniewolić ateistycznej doktrynie, stworzył pracę o prokuratorze Judei, Poncjuszu Piłacie i Jeszui. - - komisja cenzurująca ateistyczny kraj nie zezwoliła na druk książki - był on prześladowany przez aparat bezpieczeństwa kraju - spalił rękopis i trafił do szpitala psychiatrycznego - Moskwa nie jest miejscem, w którym pisarz ma możliwość na szczęśliwe życie - jedyne co pisarze mogli tworzyć, to 'literatura realizmu socjalistycznego' podporządkowana państwu - krytycy sumiennie wypełniali polecenia władz i tropili wszelką nieprawomyślność WĄTEK MIŁOSNY Wielką miłością Mistrza jest Małgorzata, kobieta zamężna. Opiekuje się nim, rezygnuje z wygodnego życia u boku kochającego ją męża, wysokiego urzędnika państwowego, robi to w imię uczucia. Miłości tych dwojga nie jest w stanie osłabić ani oddalenie (pobyt mężczyzny w szpitalu psychiatrycznym), ani też codzienne problemy.
Język polski /
mistrz i małgorzata
Klaudia Traczyk
4 Followers
notatka
294
3734
Mistrz i Malgorzata
Mistrz i Małgorzata notatka
1
27
Biografia Fiodora Dostojewskiego
Biografia Fiodora Dostojewskiego - najważniejsze informacje o pisarzu
13
304
Mistrz i Małgorzata
małe opracowanie lektury
354
4229
Motyw Miłości
Motyw miłości na maturę z polskiego
9
158
augustynizm
augustynizm gwo rozszerzenie
6
51
sztuka malarska
ogólne informacje o malarstwie
,,MISTRZ I MAŁGORZATA” M. Bułhakow FANTASTYKA przybycie do Moskwy w latach trzydziestych szatana – Wolanda oraz jego świty burzą oni znany mieszkańcom miasta porządek, demaskując absurdy panującego systemu szatan staje się rzecznikiem i obrońcą wartości pozytywnych, prawdy, sprawiedliwości i dobra, obnaża absurdy, tragedię i dramat życia codziennego w systemie totalitarnym, przybywa po to, by ukazać zło i wymierzyć karę MOTTO //... Więc kimże w końcu jesteś? - Jam częścią tej siły, Która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro." Motto wykorzystane przez Bułhakowa pochodzi z wielkiego dramatu Faust — niekwestionowanego mistrza epoki niemieckiego romantyzmu Johanna Wolfganga Goethego. Przytoczony przez Bułhakowa cytat to dialog pomiędzy doktorem Faustem a diabłem Mefistofelesem. Wysłannik piekieł przedstawiając się w ten sposób, wyjaśnił zależność między dobrem a złem. Z tej wypowiedzi wynika, że jedno nie może istnieć bez drugiego, co więcej obydwa uzupełniają się wzajemnie. Nawiązań do dzieła Goethego jest dużo więcej, przede wszystkim wyrażają się one w podobieństwach Wolanda do Mefistofelesa. U Bułhakowa diabeł przybywa do Moskwy, która jest przesiąknięta złem do tego stopnia, że wysłannik piekieł wydaje się być pozytywnym bohaterem. Jego działania budzą sympatię czytelników, ponieważ sprzyja on dwójce tytułowych bohaterów i ich miłości. SATYRA groteskowo-satyryczny obraz społeczeństwa radzieckiego - Bułhakow pokazuje jak władza ingerowała w każdy przejaw indywidualizmu i kontrolowała środki przekazu. Pokazał obsesje władzy na punkcie zagrożenia zewnętrznego (kiedy Woland przedstawia się jako obcokrajowiec, jest oskarżany o szpiegostwo). W rozmowie z literatami...
Pobierz aplikację
Knowunity
Dziel się wiedzą
szatan kpi z wpajanego społeczeństwu ateizmu. Bułhakow obrazuje realia życia w Moskwie: w jednym mieszkaniu często musi żyć kilka rodzin, wiele osób nadużywa alkoholu, ludzie znikają w tajemniczych okolicznościach, zdrady małżeńskie są powszechne, donosy i łapownictwo również, raz po raz ktoś trafia do szpitala psychiatrycznego; szereg zdarzeń zdarzeń pokazuje upadek moralny społeczeństwa moskiewskiego. Typowo groteskowe jest ukazanie milicji niezdolnej do aresztowania kota. POWIEŚĆ W POWIEŚCI Mistrz pisze utwór o Poncjuszu Piłacie i jego spotkaniu z Jeszuą. Oba plany czasowe wyraźnie się na siebie nakładają, a dzieje się tak z powodu tajemniczej wizyty diabła Wolanda, który wraz ze swoją świtą przybywa do komunistycznej Moskwy. Jego pobyt w mieście ma miejsce pomiędzy środą a sobotą (a więc w czasie analogicznym do najważniejszych wydarzeń Wielkiego Tygodnia). Jeszua i Piłat Poncjusza Piłata poznajemy, gdy ma wydać skazujący wyrok na oskarżonego o podburzanie ludu do buntu i obrazę cesarskiego majestatu Jeszuę, nie znajduje jednak w nim winy. Nie może jednak sprzeciwić się woli Sanhedrynu, który pragnie by z czwórki oskarżonych uwolnić Bar-Rabbana. Trzykrotnie zadaje pytanie tłumowi zgromadzonemu przed jego siedzibą, jednak ludzie postanawiają uwolnić złoczyńcę, a nie niewinnego filozofa. Wydając wyrok Piłat cierpi wewnętrzne rozterki. Pisarz z Pisma Świętego zaczerpnął gest umycia rąk, symbolicznego zrzucenia z siebie odpowiedzialności i dręczących wyrzutów sumienia. Procurator to przedstawiciel panującej władzy, niepozbawiony jednak wrażliwości. Nie potrafi jednak aktywnie sprzeciwić się przed straceniem niewinnego człowieka. Po wykonaniu egzekucji dręczą go wyrzuty sumienia. Próbuje naprawić swą winę i nakazuje zabicie Judy, który dla pieniędzy wydał Jeszuę. SYTUACJA LITERATÓW W MOSKWIE - Związek Radziecki był szczególnie nieprzyjaznym krajem dla twórców, którzy narażali się władzy - za nieprawomyślne poglądy pisarze byli prześladowani i więzieni - a czasem nawet skazywani na śmierć - Michał Aleksandrowicz (Berlioz) nie dopuszcza możliwości istnienia świata duchowego, jest on prezesem związku zrzeszającego pisarzy piszących słuszne ideowo dzieła Iwan Bezdomny pisze tandetne, jednoznaczne ideowo poematy, nie jest on jednak zadowolony ze swoich dzieł, bo nie ma pewności czy Jezus istnieje Mistrz - tytułowy bohater nie dał się zniewolić ateistycznej doktrynie, stworzył pracę o prokuratorze Judei, Poncjuszu Piłacie i Jeszui. - - komisja cenzurująca ateistyczny kraj nie zezwoliła na druk książki - był on prześladowany przez aparat bezpieczeństwa kraju - spalił rękopis i trafił do szpitala psychiatrycznego - Moskwa nie jest miejscem, w którym pisarz ma możliwość na szczęśliwe życie - jedyne co pisarze mogli tworzyć, to 'literatura realizmu socjalistycznego' podporządkowana państwu - krytycy sumiennie wypełniali polecenia władz i tropili wszelką nieprawomyślność WĄTEK MIŁOSNY Wielką miłością Mistrza jest Małgorzata, kobieta zamężna. Opiekuje się nim, rezygnuje z wygodnego życia u boku kochającego ją męża, wysokiego urzędnika państwowego, robi to w imię uczucia. Miłości tych dwojga nie jest w stanie osłabić ani oddalenie (pobyt mężczyzny w szpitalu psychiatrycznym), ani też codzienne problemy.