Literatura i twórcy Młodej Polski
Literatura Młodej Polski charakteryzowała się dominacją liryki, pesymistycznym tonem i oddziaływaniem na różne zmysły odbiorcy. Poruszała tematy psychologiczno-obyczajowe, erotyczne, społeczne i narodowe. W teatrze nastąpił rozwój dramatu naturalistycznego, używano języka metafor i symboli, a Wyspiański stworzył koncepcję „teatru ogromnego".
Najwybitniejszymi twórcami Młodej Polski byli Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Leopold Staff, Władysław Stanisław Reymont, Stefan Żeromski i Stanisław Wyspiański. W Europie działali Charles Baudelaire, Paul Verlaine, Artur Rimbaud, August Strindberg, Henryk Ibsen i Joseph Conrad.
Literatura tego okresu wykreowała charakterystyczne typy bohaterów: artystę prowadzącego skandalizujący tryb życia, dekadenta zniechęconego do życia i przekonanego o kryzysie społeczeństwa, filistra - mieszczanina skupionego na zdobywaniu majątku, a niezainteresowanego sztuką. Pojawiają się także postacie społecznika poświęcającego się walce z biedą oraz chłopa przywiązanego do ziemi i kultywującego obyczaje.
💡 Wiedziałeś? Wielu autorów Młodej Polski zdobyło światowe uznanie. Władysław Reymont otrzymał Nagrodę Nobla za "Chłopów", a dzieła Stefana Żeromskiego i Stanisława Wyspiańskiego do dziś są ważną częścią kanonu polskiej literatury.