Młoda Polska to kluczowy okres w historii literatury polskiej, trwający od lat 90. XIX wieku do 1918 roku. Epoka ta przyniosła znaczące zmiany w podejściu do sztuki i literatury, charakteryzując się odejściem od pozytywistycznego racjonalizmu na rzecz duchowości i symbolizmu.
• Twórcy Młodej Polski i ich dzieła obejmują wybitne postaci takie jak Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz i Leopold Staff
• Młoda Polska charakterystyka epoki zawiera elementy dekadentyzmu, symbolizmu i impresjonizmu
• Kluczowe kierunki artystyczne to symbolizm, ekspresjonizm i impresjonizm
• Wesele Stanisława Wyspiańskiego stanowi jedno z najważniejszych dzieł epoki, łączące symbolikę narodową z realistycznym obrazem społeczeństwa