Filozofowie oświecenia i ich poglądy
Filozofia oświeceniowa rozwinęła się w kilku charakterystycznych kierunkach, które zmieniły sposób myślenia o człowieku i społeczeństwie. Empiryzm głosił, że człowiek rodzi się jako tabula rasa (czysta tablica), a fundamentem poznania jest doświadczenie.
Filozofia krytyczna Kanta wprowadzała podział na sądy a priori i a posteriori, twierdząc, że poznanie rzeczy samej w sobie jest niemożliwe. Z kolei liberalizm Woltera opierał się na prawach naturalnych jako podstawie moralności i sprzeciwiał się nietolerancji religijnej.
Jean Jacques Rousseau propagował ideę powrotu do natury, krytykując cywilizację i postęp. Jego zdaniem, to wartości moralne są prawdziwą miarą człowieka, nie zaś pozycja społeczna czy majątek.
W sztuce oświeceniowej rozwinęły się trzy główne nurty: rokoko (charakteryzujące się lekkością, ozdobnością i motywami dworskimi), sentymentalizm (podkreślający uczuciowość i związek z naturą) oraz klasycyzm (cechujący się harmonią, symetrią i nawiązaniami do antyku).