Pieśń Świętojańska o Sobótce

Alternatywny zapis:

z pracy własnych rąk - to gwarancja zadowolenia. Poczucie niezależności, sensowność wykonywanej pracy, zgodna współpraca, czyste sumienie wynikające z uczciwych zachowań- oto przepis na bycie szczęśliwym. - Mieszkańcy wsi żyją uczciwie i pobożnie, szanują tradycję a członkowie rodzin współpracują ze sobą. - Hojna przyroda jest żywicielką a jednocześnie sprawia, że życie płynie tu przyjemnie. - Życie wiejskie uczy skromności, pokory i wyrabia cnoty. - Wieś Kochanowskiego to arkadyjska kraina szczęścia. - To miejsce zapewniające sielskie bytowanie w otoczeniu natury. TREŚĆ W pieśni został przedstawiony obraz wsi. Życie na wsi jest bezpieczniejsze niż życie dworzanina czy żeglarza. Wieś daje pożywienie, gospodyni nie musi się martwić o jedzenie dla swojej rodziny. Dzieci i młodzież uczą się szacunku dla starszych. PROBLEMATYKA Pieśń świętojańska o sobótce jest sielanką konwencjonalną, wieś w nie ukazana została w sposób sielankowy, widziana jest oczami szlachcica-ziemianina. Pełnię szczęścia i spokoju można jedynie osiągnąć na wsi, pracując na własnym gospodarstwie. Inne zawody, takie jak: służba dworska, wojskowa nie gwarantują ani spokoju, ani bezpieczeństwa życie na wsi uczy godności, cnoty, poprzestawania ma małym czyli ,,mierności". Na wsi można też wypocząć, jest czas nie tylko na pracę, ale i na zabawę, na zacieśnianie związków rodzinnych. Pieśń Panny XII jest zachwytem nad urokami życia ziemiańskiego, podobny obraz wsi można odnaleźć w żywocie człowieka poćciwego Mikołaja Reja.