Pozytywizm był kluczowym okresem w literaturze polskiej, przypadającym na lata 1864-1890. W tym czasie twórcy skupiali się na racjonalnym podejściu do rzeczywistości, pracy organicznej i pracy u podstaw.
Wśród najważniejszych przedstawicieli Twórców pozytywizmu należy wymienić Marię Konopnicką i Adama Asnyka. Maria Konopnicka zasłynęła jako autorka nowel społecznych, poezji patriotycznej oraz utworów dla dzieci. Jej najważniejsze dzieła to "Rota", "Pan Balcer w Brazylii" oraz zbiory nowel jak "Dym" czy "Mendel Gdański". W swojej twórczości poruszała problemy społeczne, los chłopów i robotników, a także kwestie patriotyczne. Maria Konopnicka - twórczość charakteryzowała się głęboką wrażliwością społeczną i mistrzostwem formy literackiej.
Adam Asnyk, kolejny wybitny przedstawiciel epoki, jest autorem słynnego wiersza "Do młodych", który stanowi manifest pokoleniowy pozytywistów. Do młodych - interpretacja koncentruje się na wezwaniu młodego pokolenia do szacunku wobec przeszłości przy jednoczesnym dążeniu do postępu. W utworze tym podmiot liryczny zwraca się do młodzieży, używając bogatych środków stylistycznych i metafor. Wśród Gatunków literackich pozytywizmu dominowały powieść tendencyjna, nowela, obrazek prozą oraz poezja zaangażowana społecznie. Przedstawiciele pozytywizmu w Europie to między innymi Emil Zola, Gustave Flaubert czy Charles Dickens, którzy w swoich dziełach również poruszali problematykę społeczną i postępu cywilizacyjnego.
