Motywy i charakterystyka średniowiecza
Średniowiecze charakteryzowało się kilkoma kluczowymi motywami średniowiecznymi, które przenikały literaturę, sztukę i filozofię tej epoki. Wśród nich znajdowały się ars moriendi sztukaumierania, danse macabre taniecsˊmierci, deesis modlitwawstawiennicza oraz memento mori przypomnienieosˊmiertelnosˊci. Te motywy odzwierciedlały wszechobecność śmierci w ówczesnym społeczeństwie, co było spowodowane niską średnią długością życia, chorobami, wojnami i publicznymi egzekucjami.
Epoka ta opierała się na teocentryzmie, czyli przekonaniu, że Bóg jest centrum wszechświata. Kościół odgrywał dominującą rolę nie tylko w życiu religijnym, ale także politycznym. Społeczeństwo średniowieczne charakteryzowało się jednolitością w wielu aspektach: jeden ustrój feudalizm, jedna religia chrzesˊcijanˊstwo i jeden język łacina.
Definicja: Teocentryzm to pogląd uznający Boga za przyczynę i cel istnienia wszystkich bytów.
Wzorce osobowe średniowiecza obejmowały trzy główne typy: świętego ascetę, rycerza i władcę. Przykładami takich wzorców byli święty Aleksy, święty Franciszek, Roland, Karol Wielki i Bolesław Chrobry.
Edukacja w średniowieczu opierała się na systemie siedmiu sztuk wyzwolonych, podzielonych na trivium gramatyka,retoryka,dialektyka i quadrivium arytmetyka,geometria,astronomia,muzyka. Kształcenie odbywało się w szkołach klasztornych, katedralnych oraz na uniwersytetach.
Przykład: Siedem sztuk wyzwolonych stanowiło podstawę średniowiecznego curriculum, kształtując umysły ówczesnych uczonych i duchownych.