Renesans był przełomowym okresem w historii kultury europejskiej, który fundamentalnie zmienił sposób postrzegania świata i człowieka. Ramy czasowe renesansu w Europie obejmowały okres od XIV do XVI wieku, przy czym początek renesansu w Europie datuje się na XIV wiek we Włoszech. W Polsce epoka ta pojawiła się później - ramy czasowe renesansu w Polsce to XVI wiek, ze szczególnym rozkwitem w latach 1520-1580. Koniec renesansu w Polsce przypadł na początek XVII wieku, podczas gdy koniec renesansu w Europie nastąpił w różnych krajach w XVI i XVII wieku.
Jedną z najważniejszych postaci polskiego renesansu był Jan Kochanowski, którego twórczość stanowi szczytowe osiągnięcie literatury tego okresu. Jego dzieło Psałterz Dawidów jest mistrzowskim przekładem biblijnych psalmów, łączącym głęboką duchowość z artystycznym kunsztem. Najważniejsze psalmy Kochanowskiego to między innymi Psalm 13, który porusza temat ludzkiego cierpienia i relacji człowieka z Bogiem. Psałterz Dawidów interpretacja pokazuje, jak poeta łączył tradycję biblijną z renesansową wrażliwością i humanizmem.
Kluczowym aspektem renesansu był powrót do antyku i odkrycie antyku renesans. Epoka ta charakteryzowała się świadomym naśladowaniem starożytnych, co widoczne było w architekturze, sztuce, literaturze i filozofii. Związek renesansu z antykiem przejawiał się w przyjęciu klasycznych wzorców piękna, harmonii i proporcji. Humanizm jako nurt filozoficzny stawiał człowieka w centrum zainteresowania, podkreślając jego godność i możliwości twórcze. Podaj przykłady nawiązań epoki renesansu do kultury antycznej można odnaleźć w każdej dziedzinie życia: od edukacji, poprzez sztukę, aż po sposób myślenia o świecie i człowieku.
