Renesans to przełomowa epoka w dziejach kultury europejskiej, która nastąpiła po średniowieczu. Ramy czasowe renesansu w Europie to okres od XIV do XVI wieku, przy czym w Polsce epoka ta rozpoczęła się później - w XVI wieku i trwała do początku XVII wieku. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa "renaissance", oznaczającego odrodzenie, co odnosi się do ponownego odkrycia i zainteresowania kulturą antyczną.
Humanizm stanowił fundamentalną filozofię renesansu, stawiając człowieka w centrum zainteresowania. Główne idee renesansu opierały się na antropocentryzmie, indywidualizmie oraz racjonalizmie. Cechy humanizmu obejmowały przekonanie o godności człowieka, jego możliwościach twórczych oraz zdolności do kształtowania własnego losu. Renesansowy humanista był wszechstronnie wykształcony, znał języki klasyczne, interesował się sztuką, nauką i literaturą.
Istotnym elementem epoki była Reformacja, która doprowadziła do głębokich przemian religijnych i społecznych. Cechy renesansu to także rozwój nauki opartej na doświadczeniu, rozkwit literatury w językach narodowych, nowe style w architekturze i sztuce inspirowane antykiem. W Polsce renesans przyniósł złoty wiek kultury polskiej, rozwój literatury polskojęzycznej oraz znaczące osiągnięcia w dziedzinie nauki, czego przykładem jest działalność Mikołaja Kopernika. Epoka ta zakończyła się wraz z nastaniem baroku, pozostawiając trwały ślad w kulturze europejskiej poprzez swoje osiągnięcia w dziedzinie sztuki, nauki i myśli humanistycznej.
