Teatr grecki - pochodzenie i cechy
Teatr grecki wywodzi się z obrzędów ku czci Dionizosa, zwanych Dionizjami. Pełnił wiele ważnych funkcji w społeczeństwie: religijną, społeczną, edukacyjną, rozrywkową i polityczną - był więc miejscem nie tylko rozrywki, ale i głębokiej refleksji.
Istotnym elementem teatru był chór, który komentował akcję, przedstawiał nauki moralne i religijne, a także wpływał na odbiór utworu przez widzów. Aktorzy występowali w maskach, co pozwalało jednemu człowiekowi grać wiele ról (nawet kobiece, gdyż na scenie występowali wyłącznie mężczyźni).
Tragedie greckie opierały się na kilku fundamentalnych zasadach. Arystoteles sformułował zasadę trzech jedności: miejsca, czasu i akcji. Struktura sztuki była ściśle określona i zawierała elementy takie jak prolog (scena wstępna), parodos (pieśń chóru wchodzącego), epejsodion (akt lub scena), stasimon (pieśń chóru między aktami) i eksodos (pieśń chóru schodzącego).
💡 Pamiętaj! Tragedia grecka zawsze opowiadała o konflikcie między bohaterem a siłą wyższą (fatum). Ten konflikt prowadził do katastrofy, ale jednocześnie pokazywał godność człowieka walczącego z przeznaczeniem.
Główne cechy tragedii to tragizm (nierozwiązywalny konflikt), katastrofa (klęska bohatera), hybris (pycha), hamartia (wina tragiczna wynikająca z błędnej oceny sytuacji) oraz katharsis - oczyszczenie widza poprzez wywołanie litości i trwogi. Warto wiedzieć, że do rozwoju teatru przyczynili się wybitni dramaturdzy: Tespis (wprowadził pierwszego aktora), Ajschylos (dodał drugiego aktora), Sofokles (mistrz tragedii, wprowadził trzeciego aktora) oraz Eurypides.