Uniwersalizm noweli Prusa

Alternatywny zapis:

Zabronił też wyrywania języków jeńcom. Ludowi obniżył czynsz dzierżawczy i podatki o połowę, a niewolnikom dał trzy dni w tygodniu wolne od pracy i zabronił bicia ich kijem po grzbietach bez wyroku sądowego. A.TOKARCZYK Oprócz tego, odwołał z wygnania swojego dawnego nauczyciela - Jetrona, który został wypędzony przez Ramzesa z powodu wzbudzania w Horusie litości dla ludu i odrazy do wojen. Nowy faraon pragnął budować nowe świątynie, zwiększyć skarbiec kapłański oraz przenieść zwłoki matki do katakumb i uwolnić ukochaną Berenikę z klasztornego więzienia. Podejście obu mężczyzn różniło się od siebie. Ramzes za swojego panowania pragnął zbudować silne państwo, niezważając na cierpienie ludzi. Siał terror i strach. Horus miał w sobie współczucie i miłosierdzie. Kierował się szczęściem poddanych. O jego wyborach decydowały uczucia, takie jak miłość i empatia. Duży wpływ miał na niego jego nauczyciel - Jetron, który uczył go łaskawości i przekazywał szlechetne postawy. Gdy okazało się, że Horus nie będzie mógł spełnić wszystkich edyktów, najcenniejsza okazała się dla niego miłość. Pragnął uwolnić ukochaną Berenikę, co było dowodem wielkiego uczucia. Nowela Prusa przedstawia ukazuje ulotność i bezsensowność ludzkiego życia. Pisarz uważa, że cała nasza egzystencja jest z góry zaplanowana przez Przedwiecznego i nie można w żaden sposób ominąć jego wyroków. Człowiek nie jest w stanie zmienić ustalonego już porządku świata, nawet jeśli kierują nim szlachetne idee. Prus jako wzorcowego męża stanu przedstawia Horusa. Posiadał on wszystkie cnotliwe cechy, które powinien mieć dobry władca. Nie pragnął wzbudzać wsród poddanych strachu, a jedynie zapewnić każdemu godne życie. Szanował wszystkich ludzi, nawet dziadka, z którym nie do końca się zgadzał. Swoim panowaniem chciał polepszyć sytuację mieszkańców Egiptu. A.TOKARCZYK