Społeczeństwo i problematyka w "Weselu" Wyspiańskiego
Wesele jako dramat młodopolski przedstawia złożoną analizę polskiego społeczeństwa końca XIX wieku. Utwór ukazuje fundamentalny podział na chłopów i inteligencję, który stanowi jedną z głównych przeszkód w dążeniu do narodowego zjednoczenia. Wyspiański mistrzownie obrazuje niemożność porozumienia między warstwami społecznymi, co znajduje wyraz w słynnym stwierdzeniu "Wyście sobie, a my sobie".
W dramacie szczególnie wyraźnie zarysowuje się problematyka chłopomania, czyli powierzchownej fascynacji inteligencji kulturą ludową. Autor demaskuje sztuczność tego zjawiska, pokazując, jak pozorne zainteresowanie wsią nie przekłada się na rzeczywiste zrozumienie chłopskiej mentalności. Wyspiański krytycznie odnosi się do narodowych mitów, w tym mitu racławickiego oraz legendy o Piaście Kołodzieju, ukazując ich wypaczenie w świadomości zbiorowej.
Definicja: Dramat modernistyczny charakteryzuje się łączeniem realizmu z elementami symbolicznymi, co doskonale widać w konstrukcji "Wesela". Symbolika przedmiotów, takich jak złoty róg czy bronowicka chata, pełni kluczową rolę w przekazywaniu głębszych treści utworu.
Wady narodowe Polaków zostają w dramacie bezlitośnie obnażone. Autor przedstawia butę, prywatę, megalomanię i jałowość zamiarów jako cechy charakterystyczne zarówno dla inteligencji, jak i chłopstwa. Szczególnie wymowne są słowa Dziennikarza: "Niech na całym świecie wojna, byle polska wieś zaciszna", które obrazują małostkowość i brak szerszej perspektywy.