Charakterystyka epoki współczesnej
Współczesność epoka literacka rozpoczyna się w 1945 roku, po zakończeniu II wojny światowej, i trwa do dziś. Jej ramy czasowe wyznaczają kluczowe wydarzenia historyczne, takie jak śmierć Stalina w 1953 roku, bunt studencki w 1968 roku, powstanie Solidarności w 1980 roku czy upadek muru berlińskiego w 1989 roku.
Definicja: Współczesność literatura to termin obejmujący zjawiska kulturowe i literackie od zakończenia II wojny światowej do czasów obecnych.
W tym okresie literatura musiała zmierzyć się z wieloma wyzwaniami, takimi jak socrealizm, cenzura czy emigracja. Socrealizm dążył do zastąpienia indywidualnej ekspresji artysty powielanymi schematami, ustalając listę dozwolonych tematów. Wielu twórców zdecydowało się na emigrację, uciekając przed cenzurą i socjalistyczną władzą. Główne ośrodki polskiej kultury na emigracji powstały w Londynie i Paryżu.
Highlight: Cenzura w okresie PRL kontrolowała poprawność polityczną informacji, eliminując niewygodne tematy i ograniczając swobodę twórczą.
Ważnym zjawiskiem była nowomowa, czyli język używany przez "totalitarne państwo", charakteryzujący się schematami językowymi, sloganami i zmianą sensu wyrazów. Okres odwilży po śmierci Stalina przyniósł pewną liberalizację życia kulturalnego.
Przykład: Nowomowa została trafnie zobrazowana w powieści George'a Orwella "Rok 1984", ukazując jej manipulacyjny charakter.
W literaturze współczesnej pojawiły się nowe nurty filozoficzne, takie jak egzystencjalizm (reprezentowany przez Alberta Camusa i Jean-Paula Sartre'a) oraz postmodernizm (Umberto Eco, Zygmunt Bauman). Egzystencjalizm podkreślał absurdalność życia ludzkiego wobec nieuchronności śmierci, podczas gdy postmodernizm kwestionował istnienie obiektywnej prawdy i negował systemy wartości.
Vocabulary: Postmodernizm w filozofii to nurt kwestionujący istnienie obiektywnej prawdy i negujący uniwersalne systemy wartości.
