Analiza wiersza "Wysokie drzewa" Leopolda Staffa
"Wysokie drzewa" to utwór reprezentujący lirykę pośrednią opisową. Podmiot liryczny, ukształtowany bezosobowo, obserwuje i kontempluje letni pejzaż, wyrażając zachwyt nad pięknem przyrody. Akcja wiersza rozgrywa się w czasie teraźniejszym, od zachodu słońca do wieczora.
Highlight: Przestrzeń utworu to "tu i teraz" - samotne drzewa nad wodą, ukazane w wielości barw.
Poeta wykorzystuje liczne środki stylistyczne, aby stworzyć niezwykle plastyczny i zmysłowy obraz natury:
Example: Metafory synestetyczne, np. "W brązie zachodu kute wieczornym promieniem", służą ukazaniu włączenia człowieka w przyrodę i odbierania jej wszystkimi zmysłami.
Example: Epitety poetyckie, takie jak "pawie barwy" czy "srebrne nożyce", estetyzują obraz.
Example: Personifikacje i animizacje psychizują krajobraz, ukazując przyrodę jako dzieło muzyczne lub malarskie.
Highlight: Instrumentacja głoskowa np.nadfrekwencjagłoski"sz"wwersie"Tysiącemsrebrnychnoz˙ycszybkostrzygąciszę" oddaje głosy przyrody.
Quote: "O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!"
Ta fraza, otwierająca i zamykająca wiersz, podkreśla emocjonalny stosunek podmiotu lirycznego do piękna przyrody.
