Awangarda Krakowska i jej wpływ na poezję międzywojenną
Awangarda Krakowska to kolejna ważna grupa poetycka dwudziestolecia międzywojennego, która wprowadziła rewolucyjne zmiany w podejściu do poezji. Jej program i założenia znacząco wpłynęły na kształt literatury dwudziestolecia międzywojennego.
Główne cechy Awangardy Krakowskiej:
- Dążenie do równości (egalitaryzm)
- Poezja dostępna dla wszystkich (poetariat)
- Minimalizm słowny ("Najmniej słów, najwięcej treści")
- Tworzenie nowych metafor jako istota poezji
- Koncepcja poety jako rzemieślnika (poeta faber)
Quote: "Tworzyć metaforę, tworzyć poezję" - jedno z haseł Awangardy Krakowskiej.
Tadeusz Peiper, nazywany "poetyckim terrorystą", był jednym z głównych przedstawicieli i teoretyków Awangardy Krakowskiej. Wprowadził on koncepcję "Miasto, masa, maszyna" (MMM), która stała się kluczowa dla tej grupy.
Definition: Poeta faber - koncepcja poety jako rzemieślnika, który świadomie konstruuje wiersz, dbając o jego formę i treść.
Przykładem poezji awangardowej jest wiersz "Gmachy" Juliana Przybosia, który ilustruje zainteresowanie Awangardy tematyką miejską i odejście od tradycyjnych motywów natury.
Example: Eliptyczność w poezji awangardowej polegała na usuwaniu zbędnych słów, np. "Ja idę do sklepu" = "Idę do sklepu".
Awangarda Krakowska znacząco wpłynęła na rozwój poezji w Polsce, wprowadzając nowe formy wyrazu i tematy, które odzwierciedlały zmieniającą się rzeczywistość 20-lecia międzywojennego.
