Ugrupowania poetyckie XX-lecia międzywojennego

Grupy poetyckie dwudziestolecia międzywojennego odegrały kluczową rolę w kształtowaniu literatury tego okresu. Skamander, najbardziej wpływowe ugrupowanie, powstało na przełomie 1919/1920 roku. W jego skład wchodzili Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński i Jan Lechoń. Grupa ta, określana jako programowo bezprogramowa, skupiała się na opisywaniu codzienności i wyrażaniu zachwytu nad życiem.

Highlight: Skamandrytów charakteryzowało wprowadzanie kolokwializmów, wulgaryzmów i neologizmów do poezji, co stanowiło nowatorskie podejście w literaturze polskiej.

Awangarda Krakowska, założona w latach 20., wydawała pismo "Zwrotnica". Jej członkowie, w tym Tadeusz Peiper i Julian Przyboś, realizowali program 3xM (miasto, masa, maszyna), wyrażający podziw dla nowoczesności i postępu. Futuryści, działający od 1918 roku, buntowali się przeciwko tradycji i eksperymentowali z formą.

Przykład: Grupy literackie 20 lecia międzywojennego często wydawały własne pisma, jak "Jednodńuwka futurystuw" czy "Nuż w bżuhu" futurystów, które były platformą do prezentacji ich nowatorskich idei.

Cechy poezji dwudziestolecia międzywojennego obejmowały eksperymentowanie z językiem, formą i tematyką, co widać w twórczości wszystkich omawianych grup poetyckich. Każda z nich wnosiła unikalne elementy do literatury polskiej, kształtując jej nowoczesny charakter.

XX-lecie Międzywojenne

XX-lecie międzywojenne to okres obfitujący w nowe kierunki artystyczne i literackie. Kreacjonizm w literaturze przykłady można znaleźć w twórczości Leśmiana, Schulza i Gombrowicza. Kierunek ten zakładał, że artysta ma prawo do subiektywnego przedstawiania rzeczywistości. Kubizm, zapoczątkowany przez Picassa, Braque'a i Grisa, charakteryzował się rozbijaniem formy na geometryczne kształty. Abstrakcjonizm z kolei tworzył nową rzeczywistość za pomocą form i kolorów.

Definicja: Kreacjonizm w procesie twórczym to tendencja, w której artysta tworzy świat od nowa, nie ograniczając się do realistycznego przedstawiania rzeczywistości.

W psychologii dominowały nurty takie jak behawioryzm, freudyzm i egzystencjalizm. Behawioryzm skupiał się na obserwowalnych zachowaniach, freudyzm podkreślał rolę popędu seksualnego, a egzystencjalizm koncentrował się na refleksji nad życiem człowieka.

Highlight: Oniryzm, łączący elementy realistyczne i fantastyczne, był ważnym nurtem w literaturze tego okresu, często wykorzystywanym w twórczości Brunona Schulza.