Funkcja logarytmiczna i jej właściwości
Funkcja logarytmiczna ma wzór f(x) = log_a x, gdzie podstawa a musi być dodatnia i różna od 1. To ważne ograniczenie - zapamiętaj, że a > 0 i a ≠ 1, bo inaczej funkcja nie ma sensu matematycznego.
Wykres tej funkcji nazywamy krzywą logarytmiczną i zawsze znajduje się w I i IV ćwiartce układu współrzędnych. Charakterystyczne jest to, że przecina oś x w punkcie (1, 0), ale nigdy nie przecina osi y.
Asymptota pionowa x = 0 to kluczowa cecha wykresu logarytmu. Oznacza to, że gdy x zbliża się do zera, wykres "ucieka" w górę lub w dół, ale nigdy nie dotknie osi y. To dlatego dziedzina funkcji logarytmicznej to tylko liczby dodatnie.
💡 Pamiętaj: Funkcja logarytmiczna nie ma ani wartości największej, ani najmniejszej - może przyjmować dowolnie duże lub małe wartości!
Monotonicznść funkcji zależy od podstawy: gdy a ∈ (0; 1) funkcja jest malejąca jaklog1/2x, a gdy a ∈ (1; ∞) jest rosnąca jaklog2x.