Analiza wykresu funkcji
Patrząc na wykres funkcji, możemy odczytać wiele ważnych informacji. Dziedziną tej funkcji jest D=<−5;−3>∪<−2;4), czyli funkcja jest określona dla argumentów z tych przedziałów.
Miejsca zerowe funkcji to punkty, w których wykres przecina oś X. W naszym przypadku to wartości x=−1,5;2;3. Funkcja przyjmuje wartości ujemne dla x∈<−2;−1,5)∪(2;3), a dodatnie dla x∈(−5;−3)∪(−1,5;2)∪(3;4).
Funkcja ma swoje minimum lokalne wynoszące -1 oraz maksimum lokalne równe 3. Jej zbiór wartości to przedział ZW=<−1;3>, co oznacza, że funkcja nigdy nie przyjmuje wartości mniejszych niż -1 ani większych niż 3.
💡 Wskazówka: Monotoniczność funkcji mówi nam, gdzie funkcja rośnie, a gdzie maleje. Ta funkcja jest rosnąca w przedziałach <−2;0>∪<2,5;4), malejąca w przedziale <−5;−3>, a stała w przedziale <0;2,5>.