Anatomia Klatki Piersiowej - Żebra i Mostek
Szkielet człowieka w obszarze klatki piersiowej składa się z dwóch kluczowych elementów: żeber i mostka, które wspólnie tworzą ochronną strukturę dla narządów wewnętrznych. Budowa szkieletu w tym obszarze jest szczególnie istosowna dla ochrony serca i płuc.
Żebra są specyficznymi kośćmi długimi, które zostały spłaszczone w wyniku ewolucji i pełnionej funkcji ochronnej. W przeciwieństwie do innych kości długich, nie posiadają jamy szpikowej. Wyróżniamy trzy typy żeber: żebra prawdziwe (pary 1-7), które łączą się bezpośrednio z mostkiem poprzez chrząstki żebrowe; żebra rzekome (pary 8-10), które łączą się z mostkiem pośrednio przez chrząstkę żebra siódmego; oraz żebra wolne (pary 11 i 12), które nie mają połączenia z mostkiem i kończą się swobodnie w ścianach jamy brzusznej.
Mostek, będący nieparzystą kością płaską, stanowi przednią ścianę klatki piersiowej. Składa się z trzech charakterystycznych części: rękojeści (część górna), trzonu (część środkowa) i wyrostka mieczykowatego (część dolna). Każda z tych części pełni istotną rolę w stabilizacji klatki piersiowej i ochronie narządów wewnętrznych.
Definicja: Mostek (sternum) to płaska kość nieparzysta tworząca przednią ścianę klatki piersiowej, która posiada charakterystyczne wcięcia żebrowe służące do połączenia z chrząstkami żebrowymi.
Przykład: Żebra prawdziwe można łatwo zidentyfikować podczas badania klatki piersiowej - są to pierwsze siedem par żeber, które można wyczuć pod skórą w przedniej części klatki piersiowej, gdzie łączą się bezpośrednio z mostkiem.