Funkcje życiowe mięczaków
Mięczaki przykłady funkcji życiowych pokazują, jak dobrze są one przystosowane do różnych środowisk. Ich układ pokarmowy jest złożony i efektywny. Rozpoczyna się otworem gębowym wyposażonym w rogowe szczęki. Charakterystycznym elementem jest gardło z tarką (radulą) - umięśnionym fałdem z chitynowymi ząbkami, bogatym w mioglobinę, służącym do rozdrabniania pokarmu.
Definition: Radula (tarka) - specjalny narząd w jamie gębowej mięczaków, służący do rozdrabniania pokarmu.
Układ nerwowy mięczaków składa się z parzystych zwojów, z wyraźną tendencją do cefalizacji, czyli koncentracji zwojów nerwowych w okolicy głowy. Posiadają narządy zmysłów dotyku, wzroku i chemorecepcji, a także statocysty odpowiedzialne za równowagę.
Jak oddychają ślimaki lądowe i inne mięczaki? Układ oddechowy różni się w zależności od środowiska:
- Wodne mięczaki posiadają pierzaste skrzela lub wyrostki ciała.
- Lądowe gatunki, jak ślimaki, mają silnie unaczynioną i wilgotną jamę płucną.
Example: Ślimak winniczek oddycha za pomocą jamy płucnej, która otwiera się otworem oddechowym na boku ciała.
Rozmnażanie mięczaków jest zróżnicowane:
- Większość to obojnaki (hermafrodytyzm), z wyjątkiem głowonogów.
- Gatunki lądowe mają zapłodnienie wewnętrzne i rozwój prosty.
- Wodne mięczaki zwykle charakteryzują się zapłodnieniem zewnętrznym i rozwojem złożonym.
Znaczenie mięczaków w przyrodzie jest ogromne, pełnią one role zarówno drapieżników, jak i ofiar w łańcuchach pokarmowych, a także uczestniczą w obiegu materii w ekosystemach.
